آفتاب سوختگی، نوعی آسیب پوستی است که ناشی از تماس پوست با پرتو فرابنفش خورشید (UV) است.  پوست آفتاب سوخته، ملتهب، قرمز، دردناک و حساس می‌شود و در لمس احساس گرما می‌کند. معمولاً بعد از آفتاب سوختگی، پوست چند روز پوسته پوسته می‌شود و بعد از چند هفته بهبود می‌یابد. همچنین آفتاب سوختگی خطر ابتلا به سرطان پوست را بالا می‌برد.

ممکن است چند روز طول بکشد تا آفتاب سوختگی از بین برود اما با انجام اقدامات مراقبتی مانند مصرف مسکن و خنک کردن پوست می‌توانید اثرات آفتاب سوختگی را کاهش دهید و مدت زمان درمان را کوتاه‌تر کنید.

پیشگیری از آفتاب سوختگی بسیار مهم تر از درمان است. بایستی در تمام طول سال با استفاده از کرم ضد‌آفتاب و سایر وسایل محافظت از نور مانند کلاه نقاب دار و دستکش، از پوست خود در برابر آفتاب محافظت کنیم. محافظت از پوست به ویژه هنگامی که در فضای باز هستید، حتی در روزهای سرد یا ابری بسیار مهم است.

[restrict]

علائم آفتاب سوختگی

علائم آفتاب سوختگی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • التهاب پوست
  • پوست در لمس احساس گرما می‌کند
  • درد ، حساسیت و خارش
  • تورم
  • تاول های کوچک و پر از مایع که ممکن است بترکند
  • سردرد ، تب ، تهوع و خستگی در صورت آفتاب سوختگی شدید
  • احساس درد یا خشکی در چشم‌ها

هر قسمت از بدن که در معرض آفتاب است — از جمله لاله گوش ، پوست سر و لب — می تواند آفتاب سوخته شود. حتی در مناطق پوشیده شده نیز امکان آفتاب سوختگی وجود دارد. به عنوان مثال ، لباس دارای بافت نازک، نور ماوراء بنفش را از خود عبور می‌دهد. چشم هایی که به نور UV خورشید بسیار حساس هستند نیز می توانند آسیب ببینند.

علائم آفتاب سوختگی اغلب در عرض چند ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب ظاهر می شوند.

در عرض چند روز ، بدن ممکن است با لایه برداری لایه بالایی پوست آسیب دیده ، خود را بهبود بخشد. آفتاب سوختگی شدید ممکن است چند روز طول بکشد تا بهبود یابد. هر گونه تغییر در رنگ پوست معمولا با گذشت زمان از بین می‌رود.

انواع آفتاب سوختگی

آفتاب سوختگی‌ها بر اساس شدت آسیب پوست دسته‌بندی می‌شوند. دو نوع رایج آفتاب سوختگی عبارتند از:

  • آفتاب سوختگی درجه یک: در این نوع عارضه، آسیب تنها به به لایه بیرونی پوست وارد می‌شود. این نوع از سوختگی معمولاً طی چند روز تا یک هفته بدون این‌که به درمانی نیاز باشد خوب می‌شود. با این حال درمان خانگی آفتاب سوختگی می‌تواند کمک کند.
  • آفتاب سوختگی درجه دو: آسیب ناشی از اشعه آفتاب به لایه داخلی پوست که «درم» نامیده می‌شود می‌رسد. این آسیب ممکن است باعث ایجاد تاول شود. در این حالت، ممکن است هفته‌ها طول بکشد تا مشکل پوستی ایجاد شده، بهبود یابد و ممکن است نیاز به درمان پزشک داشته باشد.

زمان مراجعه به پزشک

اگر علائم زیر را داشتید به پزشک مراجعه کنید:

  • تب بالای ۱۰۳ درجه فارنهایت (۳۹٫۴ درجه سانتیگراد) با استفراغ
  • ایجاد تاول‌ در صورت ، دست ها یا اندام تناسلی
  • تورم شدید در ناحیه آسیب دیده
  • کم‌آبی بدن
  • هرگونه علائم عفونت مانند تاول های چرکی
  • درد ، سردرد ، سرگیجه ، تهوع ، تب یا لرز
  • اگر با وجود مراقبت های خانگی بدتر شوید
  • درد چشم یا تغییر بینایی

 

علل آفتاب‌سوختگی

آفتاب سوختگی ناشی از قرار گرفتن بیش از حد پوست در معرض نور ماوراء بنفش (UV) است. نور UV ممکن است از خورشید یا منابع مصنوعی مانند لامپ های خورشیدی و تخت های برنزه کننده باشد.

UVA طول موجی از نور است که می تواند به لایه های عمیق پوست نفوذ کند و با گذشت زمان منجر به آسیب پوست شود.

UVB طول موجی از نور است که به طور سطحی به پوست نفوذ می‌کند و باعث آفتاب سوختگی می‌شود.

نور UV به سلول های پوست آسیب می‌رساند. سیستم ایمنی بدن با افزایش جریان خون به مناطق آسیب دیده واکنش نشان می‌دهد که باعث التهاب پوست (اریتم) معروف به آفتاب سوختگی می‌شود.

در روزهای سرد یا ابری نیز ممکن است آفتاب سوختگی رخ دهد. سطوح مانند برف ، شن و آب می توانند اشعه ماوراء بنفش را منعکس کنند و پوست را نیز بسوزانند.

عوامل خطر آفتاب سوختگی

عوامل خطر برای آفتاب سوختگی عبارتند از:

  • داشتن پوست سفید و موهای قرمز
  • داشتن سابقه آفتاب سوختگی
  • زندگی یا تعطیلات در جایی آفتابی ، گرم یا در ارتفاع بالا
  • کار در فضای باز
  • شنا کردن یا پوست مرطوب، زیرا پوست مرطوب بیشتر از پوست خشک می‌سوزد
  • قرار گرفتن پوست محافظت نشده به طور منظم در معرض نور UV از نور خورشید یا منابع مصنوعی مانند تخت های برنزه کننده
  • مصرف دارویی که احتمال آفتاب‌سوختگی شما را بیشتر می‌کند (داروهای حساس کننده به نور)

 

عوارض آفتاب‌سوختگی

قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید و مکرر که منجر به آفتاب سوختگی می‌شود ، خطر ابتلا به سایر آسیب‌های پوستی و برخی بیماری‌ها را افزایش می‌دهد. این موارد شامل پیری زودرس پوست، ضایعات پیش سرطانی پوست و سرطان پوست است.

 

  1. پیری زودرس پوست شما

قرار گرفتن در معرض آفتاب و آفتاب سوختگی های مکرر روند پیری پوست را تسریع می‌کند. تغییرات پوستی ناشی از نور ماوراء بنفش را فوتوایجینگ می‌نامند. نتایج فوتوایجینگ شامل موارد زیر می‌باشد:

  • تضعیف بافت‌های همبند، که قدرت و انعطاف پذیری پوست را کاهش می‌دهد
  • چین و چروک‌های عمیق
  • پوست خشک و خشن
  • رگهای قرمز ظریف روی گونه ها ، بینی و گوش
  • کک و مک ، بیشتر روی صورت و شانه ها
  • لکه‌های تیره یا تغییر رنگ (ماکول) در صورت، پشت دست ها ، بازوها ، قفسه سینه و قسمت بالای کمر – که معمولا لنتیژین‌های خورشیدی نامیده می‌شوند.

 

  1. ضایعات پوستی پیش سرطانی

ضایعات پوستی پیش سرطانی لکه‌های خشن و پوسته پوسته در مناطقی هستند که توسط خورشید آسیب دیده‌اند. آنها اغلب در مناطقی از پوست که در معرض آفتاب است ایجاد می‌شوند مانند سر ، صورت ، گردن و دست. این لکه‌ها می‌توانند به سرطان پوست تبدیل شوند. آنها همچنین کراتوزهای اکتینیک و کراتوزهای خورشیدی نامیده می‌شوند.

 

  1. سرطان پوست

قرار گرفتن بیش از حد در معرض آفتاب، حتی بدون آفتاب سوختگی، خطر ابتلا به سرطان پوست مانند ملانوم را افزایش می‌دهد. این می تواند به DNA سلول‌های پوست آسیب برساند. آفتاب سوختگی در دوران کودکی و نوجوانی ممکن است خطر ملانوم را بعد‌ها در دوران بزرگسالی افزایش دهد.

سرطان پوست عمدتا در مناطقی از بدن که بیشتر در معرض نور خورشید قرار دارند ، از جمله پوست سر ، صورت ، لب‌ها ، گوش‌ها ، گردن ، سینه ، بازوها ، دست‌ها ، پاها و پشت ایجاد می شود.

برخی از انواع سرطان پوست به عنوان یک زائده کوچک یا یک زخم ظاهر می‌شوند که به راحتی خونریزی می‌کند ، پوسته می‌شود ، بهبود می‌یابد و سپس دوباره باز می‌شود. با ملانوم ، یک خال ممکن است تغییر کند، یا یک خال جدید و مشکوک ممکن است رشد کند.

اگر علائم زیر را داشتید به پزشک مراجعه کنید:

  • رشد جدید پوست
  • تغییر آزاردهنده در پوست شما
  • تغییر در ظاهر یا بافت یک خال
  • دردی که خوب نمی‌شود

 

۴٫ آسیب چشم

نور بیش از حد UV به قرنیه‌ی چشم آسیب می‌رساند. آسیب خورشید به لنز می‌تواند منجر به تار شدن لنز (آب مروارید) شود. چشم های آفتاب سوخته ممکن است احساس درد یا خشکی کنند. آفتاب سوختگی قرنیه را snow blindness نیز می نامند. این نوع آسیب ممکن است توسط خورشید ، جوشکاری ، لامپ های برنزه کننده و لامپ های شکسته‌ی حاوی بخار جیوه ایجاد شود.

 

نکاتی برای تسکین آفتاب سوختگی

در اینجا چند راه برای تسکین آفتاب سوختگی وجود دارد.

  1. دمای پوست را پایین بیاورید.

یک حوله که با آب خنک مرطوب شده است، روی ناحیه سوختگی قرار دهید. اگر وان حمام دارید، آن را پر از آب خنک کرده و داخل آن حدود ۶۰ گرم جوش‌شیرین اضافه کنید. بهتر است برای کاهش علائم افتاب سوختگی در روز حدود ۱۰ دقیقه پوست خود را با هر روشی کمی خنک کنید.

 

  1. از مرطوب‌ کننده یا لوسیون استفاده کنید.

برخی محصولات می‌توانند علائم این عارضه را کاهش دهند. لوسیونی که برای جلوگیری از آفتاب سوختگی استفاده می‌شود باید مرطوب کننده و ضدالتهاب خوبی باشد. لوسیون آلوئه‌ورا یا لوسیون کالامین گزینه خوبی است. برای تاثیر بهتر این ژل‌ها یا لوسیون‌ها بهتر است آن‌هارا مدتی در یخچال بگذارید تا خنک شوند. دقت داشته باشید که محصولات حاوی الکل استفاده نکنید.

 

  1. بدن خود را هیدراته نگه دارید.

آفتاب سوختگی باعث کم‌آبی بدن و دهیدراتگی پوست می‌شود. در این شرایط سعی کنید آب بیشتری بنوشید.

 

  1. درمان مناسبی جهت تسکین خارش پوست ناشی از آفتاب سوختگی لحاظ کنید.

از آنجایی که در طول درمان پوست شروع به لایه‌برداری می‌کند و دچار خارش می‌شود بهتر است درمان مناسبی جهت رفع خارش پوست اعمال کنید. لایه ی نازکی از کرم هیدروکورتیزون ۱ ٪ را روی ناحیه آفتاب سوخته بمالید. کرم را ۳ بار در روز به مدت ۳ روز روی پوست آسیب‌دیده بمالید. از داروی آنتی‌هیستامین مانند دیفن‌هیدرامین نیز می‌توان استفاده کرد.

 

  1. داروی مسکن مصرف کنید.

اگر احساس درد یا سوزش پوست دارید می‌توانید برای تسکین درد از داروهای مسکن بدون نسخه استفاده کنید. ایبوپروفن یا استامینوفن می‌توانند گزینه خوبی باشند. برخی داروهای مسکن ژلی هم وجود دارد که روی پوست مالیده شده و درد را تسکین می‌دهند.

 

  1. از پمادها ی حاوی مواد تحریک کننده‌ اجتناب کنید.

از درمان های موضعی مانند بنزوکائین و لیدوکائین ، که می‌تواند واکنش های آلرژیک ایجاد کند و  التهاب شما را بدتر ‌کند ، اجتناب کنید.

کرم‌های حاوی الکل پوست شما را خشک‌تر می‌کند و بهبود آن را سخت تر می کند.

 

  1. تاول ها را لمس نکنید.

به تاول های پوستی ناشی از آفتاب سوختگی دست نزنید و آن‌هارا به هیچ عنوان نترکانید. اگر تاول باز شده است، سعی کنید پوست اضافی را با قیچی تمیز جدا کنید. روی ناحیه سوختگی را با آب و صابون بشویید. برای از بین بردن آفتاب سوختگی، بهتر است روی زخم پماد آنتی‌بیوتیک بزنید و روی آن باند استریل نچسب قرار دهید.

 

پیشگیری از آفتاب سوختگی

برخی اقدامات ساده احتمال آفتاب سوختگی را کاهش می‌دهند. هرزمان که از خانه خارج می‌شوید، حتی در روزهای ابری و سرد باید این نکات را رعایت کنید. دقت داشته باشید که نور UV در ارتفاعات، شدیدتر است:

  • سعی کنید از ساعت ۱۰ صبح تا ۴ بعدازظهر در معرض آفتاب مستقیم نباشید. در این ساعات اشعه خورشید بسیار قوی است.
  • از برنزه کردن زیر نور آفتاب خودداری کنید.
  • حتما خارج از خانه از کرم ضدآفتاب به طور سخاوتمندانه استفاده کنید. حتی در روزهای ابری هم ضدآفتاب و بالم لب را فراموش نکنید. SPF ضدآفتاب باید حداقل ۳۰ باشد.
  • مراقب پوست نوزادان و کودکان خردسال زیر نور خورشید باشید. از کلاه لبه‌دار استفاده کنید. دقت داشته باشید که استفاده از کرم ضدآفتاب برای کودکان زیر ۶ ماه توصیه نمی‌شود.
  • بیرون خانه از عینک‌آفتابی استفاده کنید.
  • قبل از مصرف هر دارو یا لوازم‌آرایش مطمئن شوید که حساسیت به نور را افزایش نمی‌دهند.

نحوه‌ی انتخاب ضدآفتاب مناسب

حتما می‌دانید که استفاده از ضدآفتاب برای پوست بسیار مفید است و مانع از بعضی عارضه‌های پوستی مثل آفتاب‌سوختگی می‌شود و حتی احتمال ابتلا به سرطان‌ پوست را کاهش می‌دهد. به همین دلیل است که انتخاب یک ضدآفتاب مناسب اهمیت زیادی دارد.SPF ضدآفتاب باید ۱۵ و بالاتر باشد.‌

هرچه SPF ضدآفتاب بالاتر باشد، میزان آسیب‌دیدگی مستقیم پوست توسط آفتاب کاهش پیدا می‌کند. همچنین توجه کنید که روی ضدآفتاب عبارت «طیف گسترده» نوشته شده باشد.

ضدآفتابی که طیف گسترده باشد، از پوست شما در برابر اشعه‌های فرابنفش A و B محافظت می‌کند. ۱۵ تا ۳۰ دقیقه قبل از اینکه بیرون بروید، ضدآفتاب را روی پوست بمالید.

 

سخن آخر:

آفتاب سوختگی عارضه شایعی است که افراد را درگیر می‌کند. این عارضه معمولا خفیف تا متوسط است و پس از دو تا سه روز علائم آن برطرف می‌شود. اما آفتاب سوختگی شدید نیاز به ویزیت پزشک دارد. آفتاب سوختگی مکرر سرعت پیری پوست را افزایش می‌دهد و ممکن است باعث بروز علائم سرطان پوست شود.

[/restrict]

آیا دائما به دنبال محصولات پوستی مناسب برای پوست چرب و مستعد آکنه‌ هستید؟ پیدا کردن محصولات مناسب برای پوست مستعد آکنه می‌تواند واقعا دشوار باشد. ما در فروشگاه درم استور بارها و بارها لیست مواد تشکیل دهنده محصولات را خوانده ایم و تصمیم گرفتیم یک بار برای همیشه همه چیز را براتون روشن کنیم و ترکیبات کلیدی و تاثیرگذار محصولات را برای شما فاش کنیم تا از این به بعد به راحتی با خواندن برچسب محصولات بتوانید محصول مورد نظر خود را انتخاب  کنید تا بیشترین تاثیر را روی پوست شما بگذارد.
[restrict]

در این مقاله، ما از  ZINC-PCAشروع می کنیم! اگر پوست چرب و یا مستعد آکنه دارید ، ZINC-PCA یکی از مواد فعال است که باید در محصولات مراقبت از پوست خود جستجو کنید. در ادامه این یون را بطور کامل بررسی خواهیم کرد. با ما همراه باشید.

روی چیست؟

روی یا همان زینک یک ریز مغذی ضروری است که برای عملکرد مناسب فرآیندهای متعدد در بدن انسان یافت می‌شود. روی بخش اساسی از بیش از ۲۰۰ آنزیم و پروتئین است که برای حفظ عملکرد و ثبات آنها ضروری است. روی خواص سودمندی از قبیل ضدویروس، ضد باکتری و ضد سرطان داشته و همچنین برای رشد عمومی تمامی بافت‌های بدن ضروری است. مهم‌ترین نکته‌ای که باید درباره‌ی زینک بدانید این است که سیستم ایمنی بدن را تضمین می‌کند پس داشتن یک رژیم غذایی متعادل و غنی از روی می‌تواند به شما در مبارزه با باکتری‌های ایجاد‌کننده آکنه کمک‌کند. دقت کنید که بدن انسان روی را ذخیره نمی‌کند و باید آن را از منابع خارجی تامین کند. شما می‌توانید زینک مورد نیاز بدن را از طریق غذا یا مکمل‌های غذایی به دست آورید. البته دریافت موضعی این ماده معدنی از طریق کرم‌ها و محصولات درمانی حاوی ZINC-PCA نیز امکان پذیر است که در ادامه به آن می‌پردازیم.

تاثیر روی بر پوست مستعد آکنه

بسیاری از آنزیم‌های پوست ما نیز به روی، به عنوان یک عنصر مرکزی وابسته هستند. بنابراین، در زمینه مراقبت از پوست، روی به ویژه به دلیل خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی آن شناخته شده است، به همین دلیل برای پوست مستعد آکنه عالی است. روی همچنین یک ماده ایمن است که هر نوع پوست می‌تواند از آن استفاده کند.

فواید روی:

  • آنتی اکسیدان
  • ضد التهاب
  • ترمیم زخم
  • خواص درمانی
  • ماده ایمن
  • مناسب همه انواع پوست

ZINC-PCA چیست؟

ZINC-PCA یک عنصر کمیاب است اما با روی متفاوت است. Pca مخفف پیرولیدون کربوکسیلیک اسید است. نشان داده شده است که PCA روی (یا “نمک روی”) برای درمان جوش‌ و آکنه بسیار موثر است و می‌تواند به کاهش قرمزی و کاهش ترشح سبوم کمک کند و پوست را بهبود بخشد.

این عنصر روی نیست، بلکه یون های روی هستند که این قدرت‌ها را دارند. این بدان معنی است که روی در مراقبت از پوست به شکل نمک‌های روی استفاده می‌شود. در این ترکیبات، یون‌های روی به راحتی در اجزای محلول قرار می‌گیرند که به این معنی است که این یون‌ها به راحتی در هنگام استفاده بر روی پوست آزاد می‌شوند.

PCA  یک مشتق اسید آمینه است که به طور طبیعی در پوست نیز وجود دارد و یک هموکتانت طبیعی و یکی از اجزای عامل مرطوب کننده طبیعی (NMF) است و برای آبرسانی پوست استفاده می‌شود.

عامل مرطوب کننده طبیعی (NMF) به خاطر مواد خاصی که قادر به اتصال آب هستند شناخته شده است. در این مورد، نمک های PCA قادر به اتصال آب در پوست و کاهش از دست دادن آب ترانس اپیدرم هستند (اگر شما از این اصطلاح آگاه هستید، اساسا به معنای از دست دادن آب از طریق اپیدرم/پوست به اتمسفر اطراف به دلیل تبخیر یعنی عرق است). به همین دلیل از PCA برای مرطوب کردن و در لوازم آرایشی برای پوست خشک نیز استفاده می‌شود.

ZINC-PCA برای پوست مستعد آکنه؟

تحقیقات در مورد آکنه و زینک PCA دست به دست هم می‌دهند زیرا روی با خواص ضد التهابی ، کاهش سبوم و ضد باکتری مرتبط است. زینک PCAبا اتصال به غدد چربی و تنظیم فعالیت غدد چربی که مسئول تولید سبوم هستند، عمل می‌کند. زمانی که تولید سبوم بیش از حد باشد، باعث ایجاد پوست چرب و مسدود شدن منافذ و درنهایت منجر به ایجاد جوش یا آکنه می‌شود.

علاوه بر خواص تنظیم کننده چربی، زینک PCA دارای خواص ضدمیکروبی نیز می‌باشد که به کشتن باکتری‌های روی پوست که باعث ایجاد آکنه می‌شوند، کمک می‌کند.

یکی دیگر از ویژگی‌های Zinc-PCA خواص ضدالتهابی آن است که می‌تواند به کاهش قرمزی و تحریک کمک کند. نمک‌های روی باعث کاهش التهاب ناشی از آکنه می‌شود.

Zinc-PCA یک همه کاره است.

یون های روی در کنار مزایای بسیاری که برای پوست مستعد آکنه دارند، برای محافظت از پوست در برابر تخریب کلاژن توسط اشعه ماوراء بنفش نیز شناخته شده‌اند که از پیری پوست جلوگیری می کند! واقعا ZINC-PCA همه کاره ست!

زینک-PCA در محصولات موضعی پوست

ZINC-PCA معمولا در محصولات مراقبت از پوست از جمله پاک‌کننده‌ها، تونرها و مرطوب کننده‌ها استفاده می‌شود. ZINC-PCA معمولا در فرمولاسیون محصولات آرایشی بهداشتی، بی‌خطر است و توسط پوست اکثر افراد به خوبی تحمل می‌شود.

[/restrict]

ریزش مو

ریزش مو دلایل مختلفی دارد. دلایل ریزش مو از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برای درمان ریزش مو ابتدا باید بفهمیم دلیل ریزش موهایمان چیست؟ سپس بر اساس آن دلیل خاص، درمان ریزش موی مناسب درنظر بگیریم. گاهی ممکن است چند دلیل باهم موجب ایجاد ریزش مو شوند. بنابراین برای همه آنها باید راهکار درنظر گرفت تا به درمان ریزش مو دست یابیم.

موهای شما در هر ماه حدود ۰٫۵ اینچ (۱٫۲۵ سانتی متر) و سالانه ۶ اینچ (۱۵ سانتی متر) رشد می کند. سرعت رشد آن به عواملی مانند سن ، سلامتی ، ژنتیک و رژیم غذایی بستگی دارد. اگرچه نمی توانید عواملی مانند سن و ژنتیک را تغییر دهید ، اما رژیم غذایی چیزی است که می توانید آن را کنترل کنید. در واقع ، مصرف رژیم غذایی فاقد مواد مغذی مناسب می تواند منجر به ریزش مو شود.

[restrict]

علت ریزش مو چیست؟

قبل از اینکه به سراغ درمان ریزش مو برویم، باید ابتدا دلایل ایجاد ریزش مو را بدانیم. وقتی علت ریزش مو مشخص شد، بر اساس آن روش درمان تعیین می‌شود. به همین علت، دلیل ریزش مو بسیار اهمیت دارد. ریزش شدید مو به دلایل زیر اتفاق می افتد:

  • کمبود ویتامین ها و پروتئین ها

مو‌ها برای رشد طبیعی به مواد مغذی نیاز دارند. این مواد مغذی از غذاهایی که میخوریم بدست می آید. از این رو تامین ویتامین‌ها و پروتئین‌های مورد نیاز مو در داشتن موهایی سالم بسیار موثر است. گاهی در اثر رژیم غذایی ناصحیح یا سوء تغذیه، ویتامین ها و پروتئین های مورد نیاز رشد موها در بدن کم می‌شود. کاهش وزن شدید در متابولیسم بدن تاثیر زیادی دارد. همچنین در جذب ویتامین ها و پروتئین ها نیز موثر است. از این رو معمولا بعد از کاهش وزن شدید، ریزش مو اتفاق می افتد. این ریزش مو می‌تواند با کند کردن روند کاهش وزن و دریافت یک رژیم غذایی مناسب درمان شود.

 

  • استرس و اثر آن بر ریزش شدید مو

استرس شدید بر روی هورمون‌های بدن تاثیر گذار است. تاثیرات هورمونی اثر مستقیمی بر فولیکول های مو دارد. استرس روند رشد طبیعی موها را در حالت “استراحت” نگه می‌دارد و موی جدید رشد نمی‌کند. یه این ترتیب موها فقط ریزش دارند و جایگزین نمی‌شوند. به همین دلیل ریزش مو تبدیل به مشکل جدی می‌شود و حجم موها کم می‌شود.

 

  • کمبود آهن

یکی از مواد مغذی مورد نیاز بدن برای رشد طبیعی موها، آهن است. اگر کمبود آهن مزمن داشته باشید، بدون شک ریزش مو خواهید داشت. کمبود آهن با انجام آزمایش خون نشان داده می‌شود.

 

  • کم کاری یا پرکاری تیروئید

بیماری کم کاری یا پرکاری تیروئید، یکی از دلایل ریزش مو است. اما خوشبختانه این دلیل، راه جبران ساده ای دارد. استفاده از قرص‌های تیروئید به راحتی می‌تواند این مشکل را برطرف کند و ریزش مو را به حالت طبیعی برگرداند.

 

  • ریزش مو پس از زایمان

تغییرات هورمونی ناشی از زایمان به گونه‌ای است که مدتی پس از زایمان (حدود ۳ الی ۴ ماه) ریزش موی شدیدی اتفاق می‌افتد. این ریزش مو طبیعی است و خوشبختانه پس از تنظیم هورمون‌های بدن، بهبود می‌یابد. عواملی چون تغذیه مناسب و پیشگیری از عوامل محیطی آسیب زننده به مو و استفاده از محصولات مراقبت از مو باکیفیت، به روند بهبود کمک می‌کند.

 

  • برخی داروها

داروهایی مثل پروزاک (فلوکستین هیدروکلراید) و پاکسیل (پاروکستین) و زولفت (سرترالین هیدروکلراید) از این گروه هستند. برخی دیگر از داروهایی که برای درمان بیماری‌ها استفاده می‌شود نیز باعث ریزش مو می‌شوند. مانند داروهای درمان نقرس، آرتروز یا بعضی از داروهای فشار خون و قلبی.

 

  • ابتلا به برخی از بیماری‌ها

بیماری‌هایی مانند آلوپسی آراتا که یک بیماری خود ایمنی است، بر روی پوست بدن و پوست سر تأثیر می گذارد و باعث می شود موها ناگهان بریزند. همچنین مشکلات تیروئید بیش فعال یا کم تحرک هر دو می توانند در ریزش مو نقش داشته باشند. علاوه بر آنها سرطان نیز گاهی باعث ریزش مو شود. اما به طور معمول شیمی درمانی علت اصلی آن است.

 

  • ریزش موی ارثی و ژنتیکی

اگر پدر و مادر شما دچار ریزش مو باشند، احتمال دارد شما هم . متاسفانه این موضوع خارج از کنترل فرد است. در این نوع ریزش، ابتدا موهای جلوی سر نازک میشود. سپس مناطق دیگر را درگیر میکند.

 

  • استفاده از محصولات نامناسب مو و عدم مراقبت از مو

مدل مویی که می بندید در ریزش موی شما تاثیر گذار است. اگر موهایتان را محکم بکشید و سفت ببندید، به مرور موجب ریزش مو می شود. استفاده از محصولات نامناسب مو مانند شامپو و نرم کننده و ماسک نیز سبب ریزش مو می شود. همیشه از محصولات مراقبت از موی استاندارد و از برندهای معتبر استفاده کنید.

 

انواع ریزش مو

درمان ریزش مو دقیقا بر اساس دلیلی ریزش مو تعیین می شود. اما برخی از اقدامات برای تحریک فولیکول های مو به رشد بیشتر مو می انجامد که در بسیاری از روشهای درمان مو مشترک انجام می شود. بطور کلی درمان ریزش مو به طرق زیر صورت میگیرد:

 

  • درمان ریزش مو با داروهای موضعی

داروهای موضعی پرکاربردترین نوع درمان ریزش مو است. یکی از معروفترین آنها ماینوکسیدیل است که تا زمانی که مصرف می شود، اثر افزایش رویش جدید مو را به دنبال خواهد داشت. ماینوکسیدیل ۲ تا ۵ درصد وقتی بصورت موضعی بر روی کف سر استفاده می شود سبب رویش مجدد مو می شود. ماینوکسیدیل تا زمانی اثربخشی دارد که استفاده می شود. با قطع مصرف اگر دلیل اصلی ریزش مو هنوز برطرف نشده باشد، رشد موهای جدید متوقف می شود.

 

  • داروهای خوراکی برای درمان ریزش مو

برخی از داروهای خوراکی در درمان ریزش مو استفاده می شود. فیناستراید دارویی خوراکی است که برای درمان ریزش مو استفاده می‌شود. این دارو سرعت ریزش موها را کم می دهد و موهای جدید را تحریک به رشد می کند. فیناستراید برای ریزش مو با الگوی مردانه و زنانه یا همان آلوپسی آندروژنتیک استفاده می شود.

 

  • تونیک ضد ریزش مو

در تونیک های ضد ریزش مو ترکیباتی استفاده شده است که گردش خون زیر پوست را تحریک میکند. این موضوع سبب می شود خون راحتتر گردش کند و فولیکول موها را تحریک به رشد کند. ترکیباتی مانند عصاره سیر، کراتین هیدرولیز شده،  کافئین، اسانس رزماری، مخلوط اسیدهای آمینه، عصاره آرنیکا و دکسپانتنول در این تونیک ها استفاده می شود.

 

  • قرص های مکمل خوراکی

از آنجاییکه یکی از دلایل ایجاد ریزش مو، کمبود ویتامین های مورد نیاز بدن است، تامین این ویتامین ها و پروتئین ها از طریق قرص های مکمل است. امروزه مکمل های تقویت مو ی زیادی برای خانمها و آقایان در داروخانه ها وجود دارد. این مکمل ها حاوی ویتامین های مورد نیاز بدن برای تقویت رشد موها مانند ویتامین های گروه B و زینک می باشد.

 

  • استفاده از شامپو ضد ریزش مو

درمان ریزش مو باید مانند یک رژیم بصورت چند گام باهم انجام شود. مثلا اگر درمان داروی موضعی انجام می شود، در کنار آن شامپو ضد ریزش مو نیز استفاده شود و بهتر است مکمل های تقویت مو نیز مصرف شود.  محصولات مراقبت و بهداشت مو مانند شامپو باید از نوع درمان کننده ریزش مو باشد. وقتی یک شامپو برای درمان ریزش مو فرموله شده است، ممکن است نتواند به تنهایی ریزش موی شدید را درمان کند. اما به روند درمان ریزش مو کمک شایانی میکند. در موارد ریزش موی نه چندان زیاد، می تواند ریزش مو را متوقف کند.

 

راه هایی برای کاهش ریزش مو

۱٫ شامپو ضد ریزش مو بدون سولفات استفاده کنید

شاید شامپو ضد ریزش مو به تنهایی نتواند یک درمان کننده اصلی برای ریزش شدید مو باشد اما در روتین درمان ریزش مو شامپو ضد ریزش مو که از نوع شامپو فری سولفات باشد بعنوان اولین گام روتین درمان ریزش مو نقش موثری دارد. شامپو ضد ریزش مو حاوی ترکیباتی است که گردش خون کف سر را بیشتر میکند و در نتیجه خونرسانی به فولیکول های مو بیشتر می شود.

برندهای حرفه ای شامپو ضد ریزش مو بانوان و آقایان را جداگانه فرموله می کنند چون الگوی ریزش موی زنانه با مردانه متفاوت است. شامپو ضد ریزش مو بدون سولفات بهترین گزینه برای افرادی است که دچار ریزش مو هستند و در عین حال پوست حساسی دارند، یا موهای رنگ شده یا کراتینه شده دارند. شامپو ضد ریزش بدون سولفات الی ژن حاوی کافئین، پانتول، نیاسین آمید، کراتین هیدرولیز شده، مخلوط آمینو اسیدهای مورد نیاز مو، عصاره رزماری می باشد که با اثر روی ریشه مو، که تولید انرژی در فولیکول (ریشه) مو را افزایش داده و انرژی بیشتری برای رشد مو فراهم می کند. سایر مواد موثره این شامپو تغذیه کننده و تقویت کننده مو هستند و به افزایش رشد و ضخامت مو کمک می کنند.

 

۲٫  تغذیه متناسب با ریزش مو داشته باشید و مکمل مصرف کنید

تغذیه مناسب بیشتر از آنچه که فکر کنید بر درمان ریزش موهایتان اثر دارد. فولیکول مو برای بازیابی سلامت خود به مواد مغذی نیاز دارد که از طریق تغذیه وارد بدن شود و توسط خون، به فولیکول های مو می رسد. در رژیم غذایی خود مواد غذایی مانند ماهی سالمون، گردو، مرغ، آجیل، گوشت، تخم مرغ، اسفناج، عدس و ماست را به وفور بگنجانید.

پروتئین و ویتامین D دو ماده کلیدی برای تقویت موها هستند که در ماهی سالمون هر دوی آنها وجود دارد. گردو تنها مغزی است که به این میزان، دارای امگا ۳ است. علاوه بر آن، گردو، غنی از بیوتین و ویتامین E است که DNA موهای شما را از تخریب محافظت می کند. هویج ، طالبی ، انبه، کدو تنبل، و زردآلو منابع خوبی از بتا کاروتن  هستند. بتا کاروتن، آنتی اکسیدانی است که در بدن شما به ویتامین A تبدیل می شود. ویتامین  A  به تولید چربی پوست سر و محافظت از آن کمک می کند و کمبود آن، خارش و شوره سر را به دنبال دارد.تخم مرغ  منبع غنی پروتئین  همراه با ۴ ماده معدنی روی، سلنیوم، سولفور و آهن در بدن جذب می شود. در میان آنها آهن به ویژه مهم است. زیرا کمک می کند اکسیژن به فولیکول های مو برسد.

علاوه بر رعایت این رژیم غذایی، حتما از مکمل های تقویت مو استفاده کنید. بسیاری از افراد نمی توانند به مقدار کافی از این مواد غذایی مورد نیاز مو به مقدار لازم مصرف کنند. از این رو مصرف مکمل ها که در داروخانه ها وجود دارد، در تامین مواد مغذی بدن بسیار تاثیرگذار است.

 

۳٫ تغییرات هورمونی بدنتان را چک کنید

تغییرات هورمونی و مشکلات تیروئیدی یکی از دلایل اصلی ریزش مو می باشد. حتما با مشورت پزشک آزمایشهای لازم برای کنترل پارامترهای هورمونی بدنتان را انجام دهید تا در صورت نیاز به مصرف دارو، بلافاصله آن را شروع کنید.

 

۴٫ سبک زندگی مناسب؛ دوری از استرس و داشتن خواب کافی

شاید باورتان نشود که داشتن خواب کافی و دوری از استرس تاثیر بسیار زیادی در درمان ریزش مو دارد. شاید لازم باشد سبک زندگی تان را عوض کنید تا به آرامش برسید و خواب کافی در شب داشته باشید. در هرحال به این دو موضوع پایبند باشید تا نتیجه خوبی از درمان ریزش موهایتان بگیرید.

 

درمان های پزشکی

 

داروهای ضد ریزش

اگر علت کاهش رشد موهای شما بیماری‌های زمینه‌ای است، باید آن را درمان کنید. به عنوان مثال برای ازبین‌بردن التهاب یا سرکوب سیستم ایمنی پزشکان پردنیزون تجویز می‌کنند. همچنین اگر مصرف برخی داروها موجب ریزش شده باشد، قطع مصرف دارو تا حدود سه ماه می‌تواند منجر به درمان این مشکل کمک کند.

داروهای ضد ریزش شامل موارد زیر است:

مینوکسیدیل(Rogaine): داروی تایید شده‌ای که بدون نسخه نیز در دسترس است. برای درمان ریزش مو در مردان و زنان استفاده می‌شود. این دارو به صورت مایع یا کف‌مانند می‌باشد که باید هر روز به کف سر مالیده شود. مصرف مینوکسیدیل در ابتدا ممکن است موجب ریزش موی سر شود. حداقل ۶ ماه مصرف مینوکسیدیل نیاز است تا جلوی ریزش را بگیرد و موجب رشد موهای جدید شود. عوارضی که به دنبال مصرف مینوکسیدیل دیده شده است شامل التهاب پوست سر، رشد موهای زائد در صورت و بدن و افزایش ضربان قلب است.
فیناستراید(Propecia): این دارو را تنها با نسخه پزشک می‌توان تهیه کرد. فیناستراید برای ریزش مو در مردان استفاده می‌شود که باید آن را روزانه و به صورت قرص مصرف کنید. مصرف فیناستراید در برخی مردان موجب کاهش کچلی و در برخی باعث رویش مجدد مو می‌شود. عوارض جانبی مصرف فیناستراید شامل کاهش میل‌جنسی، اختلال در عملکرد جنسی و افزایش خطر سرطان پروستات است. همچنین مصرف این دارو خطر قابل توجه‌ای برای زنان در سنین باروری دارد. چنانچه باردار هستید، حتی از لمس آن با دست نیز خودداری کنید. چون این دارو جذب شده و مشکلات جدی را برای جنین به همراه دارد.
سایر داروها: برای درمان ریزش در مردان مصرف داروی خوراکی دوتاستراید(Avodart) نیز می‌تواند موثر باشد. داروهای ضد‌بارداری خوراکی و اسپرینولاکتون هم برای درمان ریزش در زنان موثر است.

 

کاشت مو

شایع‌ترین نوع ریزش دائمی، غالبا جلوی سر را درگیر می‌کند. پیوند مو و جراحی‌های ترمیمی می‌تواند بیشتر موهای شما را بازگرداند. در کاشت مو، متخصص پوست یا جراح زیبایی قسمتی از پوست پشت یا کناره‌های سر را که حاوی یک یا چند تار مو است برداشته و سپس فولیکول آن را با فولیکول ناحیه مورد‌نظر پیوند می‌زند. برخی پزشکان توصیه می‌کنند بعد از پیوند استفاده از مینوکسیدیل، برای کم‌کردن ریزش می‌تواند کمک‌کننده باشد. در ریزش ارثی ممکن است به چند جلسه پیوند نیاز باشد. باید توجه داشت که روش‌های جراحی درمان طاسی، هزینه‌بر بوده و دردناک است. همچنین ممکن است خونریزی و زخم ایجاد شود.

 

لیزر درمانی

روشی موثر برای درمان ریزش ارثی در زنان و مردان است. باعث افزایش تراکم مو می‌شود. به این درمان لیزر سرد نیز گفته می‌شود. فوتون‌ها به بافت پوست سر تابیده شده و توسط سلول‌های ضعیف جذب می‌شود. این روند در رشد مو موثر است.

مزوتراپی

این روش تا حدودی در درمان این عارضه موثر است. در مزوتراپی انواع اسیدهای آمینه و مواد معدنی به زیر پوست تزریق شده و مزودرم را تحریک به رویش مجدد مو می‌کند.

 

مواد غذایی مفید برای درمان ریزش مو

یکی از دلایل ریزش مو، کمبود برخی از مواد غذایی در بدن است. سبک تغذیه ناسالم و گاهی رژیم های سخت و غلط سبب کمبود برخی از مواد غذایی در بدن می شود که نتیجه آن ریزش مو است. پس برای درمان ریزش مو در این شرایط حتما باید اول مشکل کمبود مواد مورد نیاز بدن را برطرف کرد. برای درمان ریزش موی ناشی از کمبود تغذیه، باید مواد غذایی مورد نیاز بدن برای درمان ریزش مو و داشتن موهای سالم را بدانیم. در اینجا به مهمترین آنها اشاره میکنیم:

۱-  آهن، ضروری ترین ماده برای درمان ریزش مو

کم خونی می تواند موجب ریزش مو شود . اما مکمل های آهن تنها می بایست به توصیه پزشک مصرف شوند. زیرا کم خونی انواع مختلفی دارد. اگر شما فقر آهن دارید و آزمایشاتتان این را تایید می کنند، خوب است مصرف آهن آهن را در برنامه غذایی خود بیشتر کنید تا از ریزش مو جلوگیری کنید.

 

۲-  روی، بیوتین و پروتئین لازم برای درمان ریزش مو

این مواد، مکمل هایی هستند برای کمک به رشد مو. افراد مبتلا به اختلالات متابولیک که کمبود روی و بیوتین دارند، مو و ناخن نازک یا ترد و شکننده دارند. بیوتین برای تولید پروتئین مو به نام کراتین ضروری است ، به همین دلیل مکمل های بیوتین اغلب برای رشد مو به بازار عرضه می شوند. تحقیقات همچنین نشان داده است که مصرف بیوتین بیشتر می تواند به بهبود رشد مو در افراد مبتلا به کمبود بیوتین کمک کن.

تخم مرغ منبع خوبی از پروتئین و بیوتین است ، دو ماده مغذی که رشد مو را تقویت کند  و تامین آن در بدن به درمان ریزش مو کمک میکند. خوردن پروتئین کافی برای رشد مو مهم است زیرا فولیکول های مو بیشتر از پروتئین ساخته شده اند. نشان داده شده است که کمبود پروتئین در رژیم غذایی باعث ریزش مو می شود.

 

۳-  سلنیوم برای درمان ریزش مو

تخم مرغ علاوه بر پروتئین و بیوتین، منبع خوبی از روی ، سلنیوم و سایر مواد مغذی سالم برای مو است. این باعث می شود که تخم مرغ یکی از بهترین مواد غذایی برای سلامت مطلوب موها باشند.  ماهی، گوشت گاو و بوقلمون منابع بسیار خوبی از سلنیوم هستند. بنابراین مصرف این مواد را بصورت هفتگی در برنامه غذایی خود بگنجانید. میزان سلنیوم مورد نیاز در بدن برای افراد زیر هشت سال، میکرو گرم ۹۳۰ میکروگرم، افراد ۸ تا ۱۳ سال ۴۰ میکرو گرم و بالای ۱۴ سال ۵۵ میکرو گرم در روزاست.

 

۴-   ویتامین سی ضروری برای درمان ریزش مو

توت مملو از ترکیبات مفید و ویتامین هایی است که ممکن است رشد مو را تقویت کنند. توت شامل ویتامین C است که دارای خواص آنتی اکسیدانی قوی است. آنتی اکسیدان ها می توانند به محافظت از فولیکول های مو در برابر آسیب مولکول های مضر به نام رادیکال های آزاد کمک کنند. این مولکول ها به طور طبیعی در بدن و محیط وجود دارند.  به عنوان مثال ، ۱ فنجان (۱۴۴ گرم) توت فرنگی ۱۴۱ درصد از نیاز روزانه شما به ویتامین C را تأمین می کند.

همچنین ، بدن از ویتامین C برای تولید کلاژن استفاده می کند ، پروتئینی که به تقویت مو کمک می کند تا از شکننده شدن و شکستن آن جلوگیری کند.  علاوه بر این ، ویتامین C به بدن کمک می کند تا آهن را از رژیم غذایی جذب کند. سطح پایین آهن ممکن است باعث کم خونی شود که با ریزش مو ارتباط دارد.

 

۵-   ویتامین A موجود در اسفناج

اسفناج یک سبزی سبز سالم است که دارای مواد مغذی مفیدی مانند آهن و ویتامین های A و C است ، همه اینها رشد مو را تقویت میکنند. ویتامین A به غدد پوست کمک می کند تا سبوم تولید کنند. این ماده روغنی به مرطوب سازی پوست سر برای سالم نگه داشتن مو کمک می کند. یک فنجان (۳۰ گرم) اسفناج تا ۵۴٪ از نیاز روزانه شما به ویتامین A را تأمین می کند.

اسفناج همچنین یک منبع عالی گیاهی آهن است که برای رشد مو ضروری است. آهن به سوخت گلبول های قرمز کمک می کند تا اکسیژن را به بدن منتقل کنند تا سوخت و ساز بدن شما را تأمین کرده و به رشد و ترمیم کمک کند. همانطور که در بالاتر گفتیم، کمبود آهن با ریزش مو ارتباط دارد.

 

۶-   ماهی چرب  غذایی مفید برای درمان ریزش مو

ماهی های چرب مانند ماهی آزاد ، شاه ماهی و ماهی سالمون دارای مواد مغذی هستند که رشد مو را تقویت می کنند و به درمان ریزش مو کمک میکند. این نوع ماهی ها منابع عالی اسیدهای چرب امگا ۳ هستند که با رشد مو ارتباط دارند. یک مطالعه بر روی ۱۲۰ زن نشان داد که مصرف مکمل حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ و امگا ۶ و همچنین آنتی اکسیدان ها باعث درمان ریزش مو و افزایش تراکم مو می شود و رشد مو را در زنان دارای موهای کم پشت افزایش می دهد.

ماهی های چرب همچنین منبع خوبی از پروتئین ، سلنیوم ، ویتامین D3 و ویتامین های گروه B هستند ، مواد مغذی که ممکن است به تقویت موهای سالم و سالم کمک کنند.

 

۷-   سیب زمینی شیرین

سیب زمینی شیرین منبع خوبی از بتاکاروتن است. بدن این ترکیب را به ویتامین A تبدیل می کند ، که با سلامتی مو ارتباط داردو به درمان ریزش مو کمک می کند.  یک سیب زمینی شیرین متوسط (حدود ۱۱۴ گرم) حاوی مقدار کافی بتاکاروتن است.

[/restrict]

داشتن مژه‌هایی پرپشت یکی از عوامل زیبایی چهره است. مژه در کنار زیبایی، وظیفه محافظت از چشم و جلوگیری از ورود آلودگی به آن را نیز دارد. مژه‌ها هم مانند موهای سر، چرخه‌ی طبیعی رشد دارند. در این چرخه مژه‌ها می‌ریزند و دوباره رشد می‌کنند. اگر سرعت ریزش مژه های شما بیشتر از سرعت رشد آنها باشد، احتمالاً دچار ریزش مژه هستید. دلایل متعددی می‌تواند عامل ریزش مژه های شما باشد. تشخیص علت اصلی ریزش مژه بسیار اهمیت دارد؛ زیرا تشخیص درست، درمان را راحت‌تر می‌کند. در این مقاله ما به علل ریزش مژه و راه‌های درمان آن می‌پردازیم. با ما همراه باشید.

[restrict]

منظور از ریزش مژه چیست؟

قبل از بررسی علل ریزش مژه ، درک چرخه رشد طبیعی مژه ها ضروری است. مانند موهای پوست سر ، مژه‌ها نیز از مرحله رشد ، مرحله استراحت و مرحله ریزش عبور می‌کنند.

مژه‌ها نیز همانند مو سر چرخه طبیعی رشد دارند و در این فرآیند مژه‌هایی که به سن بلوغ می‌رسند با جدایی از ریشه ریزش پیدا خواهند کرد. با وجود این فرآیند مژه‌های جدید جایگزین می‌شوند. به طور متوسط بزرگسالان دارای ۱۰۰ تا ۱۵۰ مژه در پلک بالایی و ۵۰ تا ۷۵ مژه در پلک پایینی هستند. هر مژه دارای یک چرخه رشد است، فرآیند رشد مژه به شرح زیر است:

  • فاز آناژن مژه: این فاز دوره رشد برای هر مژه است. رشد مژه در فاز آناژن مژه آغاز شده و بین ۴ تا ۱۰ هفته طول می‌کشد. در این مدت رشد مژه‌ها بسیار آهسته و حدود ۰٫۱۲ تا ۰٫۱۴ میلی‌متر خواهد بود. اگر در این مدت مژه بریزد، رشد آن اندکی زمان بر است
  • مرحله‌ی کاتاژن مژه: در فاز کاتاژن مژه، مژه‌ها رشد کرده‌اند اما به دلیل عدم دریافت مواد مغذی، فولیکول آنها از بین می‌روند.
  • فاز تلوژن: این فاز به مرحله استراحت مژه معروف است. این فاز طولانی ترین مرحله است که چهار تا نه ماه طول می کشد که این مدت برای افراد مختلف، متفاوت است.

زمانی که چرخه طبیعی رشد مژه (۳ فاز آناژن، کاتاژن و تلوژن) برهم بخورد و بین ریختن مژه تا رشد مجدد آن فاصله زیادی ایجاد شود، ریزش مژه پدید می‌آید. درواقع در پاسخ به این پرسش که ریزش مژه تا چه حد طبیعی است می‌توان گفت اگر ریختن مژه بیش از ۱ تا ۵ عدد در روز باشد، باید به دنبال راهکارهای درمان قطعی ریزش مژه باشیم.

علل ریزش مژه

  1. ریزش طبیعی: مژه‌ها چرخه رشد طبیعی دارند و مانند هر موی دیگری ریزش می‌کنند و دوباره رشد می‌کنند. این فرآیند می‌تواند تحت تأثیر تغییرات هورمونی ، کمبود مواد مغذی یا استرس باشد.
  2. آلرژی: آلرژی به لوازم آرایشی ، عطرها یا سایر مواد می تواند باعث تحریک چشم شده و درنهایت منجر به ریزش مژه شود.
  3. عفونت‌ها: عفونت‌های باکتریایی ، ویروسی یا قارچی می توانند باعث تحریک و التهاب چشم شوند و منجر به ریزش مژه شوند.
  4. بیماری‌های پوستی: برخی از بیماری های پوستی مانند اگزما ، پسوریازیس یا آکنه می توانند باعث ریزش مژه شوند.
  5. تغییرات هورمونی: نوسانات هورمونی در دوران بارداری ، قاعدگی یا یائسگی می تواند باعث تغییر در رشد مژه شود.
  6. کمبود مواد مغذی: کمبود مواد مغذی ضروری مانند ویتامین B ، آهن یا روی می تواند بر رشد مژه تأثیر بگذارد.
  7. داروها: برخی از داروها مانند داروهای شیمی درمانی ، رقیق کننده های خون یا قرص های ضد بارداری می‌توانند باعث از دست دادن مژه به عنوان یک عارضه جانبی شوند.
  8. مژه مصنوعی: استفاده از مژه مصنوعی می تواند به مژه های طبیعی آسیب برساند و منجر به شکستگی یا ریزش آن شود.
  9. استفاده زیاد از ریمل و مواد آرایشی نامرغوب: اکستنشن مژه، استفاده طولانی از مواد آرایشی بی‌کیفیت و استفاده مداوم از فرمژه سبب ریزش مژه می‌شود. این مشکل در برخی از افراد با از دست دادن کامل مژه‌ها و آلرژی همراه است. برای نمونه هنگام پاک کردن ریمل و مواد آرایشی چشم و فشار بیش از حد به آن موجب نازک شدن تارهای مژه و ریختن مژه خواهید شد. در این مواقع باید به دنبال روش‌های درمان ریزش مژه بعد از اکستنشن و درمان خانگی ریزش مژه باشید.
  10. شرایط پزشکی: برخی از شرایط پزشکی مانند اختلالات تیروئید ، کم خونی یا بیماری های خود ایمنی می توانند باعث ریزش مژه شوند. در ادامه این مورد را بررسی خواهیم کرد.
  11. فشار و استرس مزمن از علل ریزش مژه: استرس و اضطراب آسیب زیادی به عملکرد بدن می‌رساند و باعث از بین رفتن مژه‌ها خواهد شد. بدن با تحمل فشار عصبی ناشی از استرس در متابولیسم تغییراتی ایجاد می‌کند که این تغییرات سبب ترشح هورمون کورتیزول می‌شود. این نوسانات ناشی از استرس منجر به ریختن و نازک شدن تار مژه می‌گردد.
  12. کاهش وزن ناگهانی: یکی از دلایل و علل ریزش مژه، رژیم‌های لاغری غیر اصولی که در آن مقدار مورد نیاز کالری به بدن نمی‌رسد. با از دست رفتن مواد معدنی موجود در بدن هنگام کاهش وزن ناگهانی در درجه اول آسیب پذیری مو افزایش می‌یابد.
  13. بلفاریت یا التهاب پلک: قرمزی لبه‌های پلک و تورم در این ناحیه در صورت عدم توجه گسترش پیدا می‌کند و پلک‌ها کاملا متورم و ملتهب خواهند شد و ریزش مژه رخ می‌دهد.
  14. درماتیت سبوره: تورم پلک و پوسته ریزی این قسمت، خارش لبه‌های آن و احساس سوزن سوزن شدن در لبه پلک‌ها و خشکی پلک‌ها از علائم این بیماری به شمار می‌رود. در صورت عدم درمان به موقع درماتیت سبوره، گسترش عفونت انگلی در چشم‌ها را به دنبال خواهیم داشت که حتی ممکن است به بینایی شما آسیب برساند.
  15. عفونت‌های باکتریایی: بیماری‌هایی مانند سرخک یا آبله و تب مخملک باعث نازک شدن مژه‌ها و در نهایت ریزش آن‌ها خواهند شد. البته این دست از ریزش‌ها موقتی بوده و معمولا با درمان بیماری به طور کامل برطرف خواهد شد.

rizesh mozhe

علل پزشکی ریزش مژه:

  • بلفاریت:

این یک وضعیت پزشکی است که در آن پلک و فولیکول مژه یک فرد ممکن است از التهاب ناشی از سوزش و احساس خارش در منطقه رنج ببرد. این مناطق ممکن است حساسیت را تجربه کنند و این می تواند منجر به سرخ شدن منطقه شود. ریزش مژه می تواند اثر پس از این وضعیت باشد. این وضعیت ممکن است به دلیل عفونت باکتریایی ، واکنش آلرژیک ، انسداد غدد روغن روی پلک یا عفونت انگلی رخ دهد.

  • تیروئید:

هر دو بیماری هایپر و کم کاری تیروئید می توانند منجر به ریزش مژه شوند. بیماری های تیروئید می تواند منجر به کم شدن ابرو و مژه شود زیرا موها شکننده ، خشک و نازک می شوند.

  • آلوپسی آریاتا:

این یک وضعیت پزشکی است که باعث اختلال سیستم ایمنی بدن می شود که منجر به ریزش مو می شود. در این شرایط سلول های ایمنی فولیکول مو را هدف قرار داده و باعث ریزش مو و در نهایت ریزش مو می شوند.

  • اختلال عملکرد غده میبومی:

این یک وضعیت پزشکی است که بر غدد اشک در کنار پلک ها تاثیر می گذارد.

  • پسوریازیس:

این معمولا یک بیماری خود ایمنی طولانی مدت است که یک بیماری مزمن پوستی ایجاد می کند. این اغلب منجر به ریزش مژه می شود.

  • درماتیت آتوپیک:

این یکی دیگر از شرایط پزشکی است که منجر به اختلال آلرژیک می شود که منجر به ریزش مژه می شود.

  • سرطان ها و شیمی درمانی:

سرطان ها معمولا با شیمی درمانی درمان می شوند. شیمی درمانی برای آن معایب مختلفی شناخته شده است که ریزش مو و به ویژه ریزش ابرو یک معایب رایج است. شیمی درمانی بر فولیکول مو تاثیر می گذارد که مستقیما باعث ریزش مژه می شود. چنین اثری می تواند کوتاه مدت باشد یا پیامدهای طولانی مدت داشته باشد.

  • آکنه رزاسه:

این یک وضعیت پزشکی است که باعث قرمزی صورت می شود و به طور عمده بر گونه‌ها ، پیشانی ، چانه و بینی تأثیر می‌گذارد. چنین شرایطی منجر به ریزش مژه می‌شود.

درمان ریزش مژه

قبل از شروع درمان ریزش مژه لازم است که علت ریزش مژه های خود را پیدا کنید تا راهکار مناسبی برای درمان آن پیدا شود. با یافتن علت ریزش مژه نصفی از مسیر درمان را در پیش گرفته اید و با اقدام به درمان مناسب، نیمه دیگر راه را با موفقیت طی خواهید کرد. در این مطلب در خصوص دلایل ریزش مژه‌ها و راهکارهایی که برای درمان هریک از این مسائل وجود دارد صحبت می‌کنیم. برخی از این روش ها ممکن است در خانه قابل استفاده باشند و برخی دیگر لازم است با تشخیص پزشک صورت گیرد.

  • سرم مژه تقویتی: سرم مژه بدون نسخه می تواند به رشد مژه کمک کند و ظاهر مژه های نازک را بهبود بخشد. این سرم ها معمولا حاوی موادی مانند بیوتین ، کراتین و ویتامین‌هایی هستند که برای رشد مو ضروری هستند.
  • بهداشت پلک: بهداشت مناسب پلک می تواند به جلوگیری از ریزش مژه به دلیل عفونت یا تحریک کمک کند. این شامل شستن چشم ها با یک پاک کننده ملایم ، اجتناب از به اشتراک گذاشتن لوازم آرایشی یا برس های آرایشی با دیگران و جلوگیری از مالش چشم ها است.
  • رسیدگی به شرایط پزشکی اساسی: اگر ریزش مژه به دلیل یک وضعیت پزشکی مانند بلفاریت ، رزاسه یا کم‌خونی باشد ، درمان این وضعیت اساسی می تواند به رشد مژه کمک کند.
  • مکمل های غذایی: مصرف مکمل های غذایی مانند بیوتین ، ویتامین B و آهن می تواند به رشد مژه کمک کند.
  • لیزر درمانی سطح پایین: نشان داده شده است که لیزر درمانی سطح پایین باعث رشد مو، از جمله رشد مژه می شود. با افزایش جریان خون به فولیکول های مو و تحریک رشد مو کار می کند.

مهم است که توجه داشته باشید که این درمان ها ممکن است برای همه موثر نباشند و بهتر است با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنید تا بهترین روش درمان را برای مورد فردی خود تعیین کنید.

rizesh mozhe

راه‌های پیشگیری از ریزش مژه

در حالی که بیشتر دلایل ذکر شده در بالا بر روی شرایط پزشکی خاص متمرکز است و باید به پزشک مراجعه کرد، دلایل دیگری نیز وجود دارند که با تکنیک‌های طبیعی خاصی می‌توان از بروز چنین شرایطی جلوگیری کرد. در ادامه به برخی از این روال ها ، شیوه ها و تکنیک هایی که باید منظم دنبال شوند تا از چنین وضعیتی جلوگیری شود اشاره می‌کنیم.

در اینجا چند نکته برای مژه های سالم آورده شده است:

  • از محصولات خشن اجتناب کنید: از محصولات ملایم و بدون عطر در اطراف چشم خود استفاده کنید، زیرا محصولات خشن و یا معطر می‌توانند چشم‌ها را تحریک کرده و باعث ریزش مژه شوند.
  • از یک پاک کننده ملایم استفاده کنید: از یک پاک کننده ملایم و غیر کمدونیک برای تمیز کردن چشم ها استفاده کنید و از پاک کردن مژه‌های خود با روغن‌های طبیعی اجتناب کنید.

rizeshe mozhe

  • از مالیدن چشم خودداری کنید: مالیدن چشم می‌تواند باعث ریزش مژه و آسیب به فولیکول‌های مو شود.
  • از فر مژه استفاده نکنید:
  • خواب کافی داشته باشید: خواب کافی برای رشد مو از جمله رشد مژه ضروری است. هدف ۷-۸ ساعت خواب در شب است.
  • هیدراته بمانید: نوشیدن مقدار زیادی آب م تواند به رشد مو ، از جمله رشد مژه کمک کند. حداقل ۸ فنجان (۶۴ اونس) آب در روز را هدف قرار دهید.
  • اجتناب از مصرف سیگار و مصرف بیش از حد الکل: مصرف سیگار و مصرف بیش از حد الکل می تواند باعث ریزش مو از جمله ریزش مژه شود.
  • از چشمان خود در برابر آفتاب محافظت کنید: استفاده از عینک آفتابی یا محافظ چشم می تواند به محافظت از چشم ها و مژه های شما در برابر اشعه های مضر UV خورشید کمک کند.
  • از عادت کشیدن مژه خودداری کنید: از عادت کشیدن مژه خودداری کنید، زیرا این کار می تواند به فولیکول‌های مو آسیب برساند و منجر به ریزش مژه شود.

با رعایت این نکات می توانید به تقویت مژه های سالم و جلوگیری از ریزش مژه کمک کنید.

کدام روغن‌های گیاهی برای تقویت مژه مناسبند؟

چندین روغن وجود دارد که می تواند به جلوگیری از ریزش مژه کمک کند. در اینجا برخی از موثرترین آنها را می بینیم:

  • روغن کرچک: روغن کرچک سرشار از آنتی اکسیدان است و دارای خواص ضد التهابی است که می تواند به رشد مژه کمک کند و از ریزش جلوگیری کند.
  • روغن نارگیل: روغن نارگیل یک مرطوب کننده طبیعی است که می تواند به تغذیه و وضعیت مژه های شما کمک کند و از ریزش آنها جلوگیری کند.
  • روغن جوجوبا: روغن جوجوبا از نظر ترکیب با روغن های طبیعی تولید شده توسط پوست ما مشابه است ، بنابراین می تواند به تعادل و تنظیم تولید روغن طبیعی در مژه های شما کمک کند و از ریزش آنها جلوگیری کند.
  • روغن آرگان: روغن آرگان سرشار از آنتی اکسیدان ها و اسیدهای چرب است که می تواند به تغذیه و محافظت از مژه های شما کمک کند و از ریزش آنها جلوگیری کند.
  • روغن زیتون: روغن زیتون سرشار از آنتی اکسیدان است و دارای خواص مرطوب کننده ای است که می تواند به جلوگیری از ریزش مژه ها کمک کند.
  • روغن درخت چای: روغن درخت چای دارای خواص ضد باکتری و ضد قارچی است که می تواند به جلوگیری از عفونت هایی که می توانند باعث ریزش مژه شوند کمک کند.
  • روغن اسطوخودوس: روغن اسطوخودوس دارای خواص آرام بخش و تسکین دهنده است که می تواند به کاهش التهاب و رشد مژه کمک کند.

مهم است که توجه داشته باشید که در حالی که این روغن ها می توانند به جلوگیری از ریزش مژه ها کمک کنند ، ممکن است برای همه کار نکنند. اگر نگران ریزش مژه های خود هستید ، بهتر است برای تشخیص و درمان مناسب با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

rizesh mozhe

چه نکاتی برای استفاده موثر از این روغن ها وجود دارد ؟

در اینجا چند نکته برای استفاده موثر از روغن ها برای جلوگیری از ریزش مژه ها وجود دارد:

  • از مقدار کمی روغن روی مژه های خود استفاده کنید.
  • روغن را قبل از خواب استفاده کنید تا مواد مغذی زمان کافی برای جذب داشته باشند.
  • برای جلوگیری از عفونت های باکتریایی از یک اپلیکاتور تمیز یا سواب پنبه ای استفاده کنید تا روغن را روی مژه های خود بمالید.
  • روغن را روی پایه مژه های فوقانی خود بمالید وحواستان باشد که وارد چشمتان نشود تا از تحریک جلوگیری شود.
  • اگر از ریمل مژه و ابرو استفاده می کنید که حاوی هیچ ماده شیمیایی خشن نیست، می توانید مقدار کمی روغن را با آن مخلوط کنید تا مژه‌هایتان مواد مغذی بیشتری جذب کند.

به یاد داشته باشید ، در حالی که این روغن ها می‌توانند به جلوگیری از ریزش مژه کمک کنند، ممکن است برای همه کار نکنند. اگر نگران ریزش مژه‌های خود هستید، بهتر است برای تشخیص و درمان مناسب با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنید.

معرفی محصول برای تقویت مژه و کاهش ریزش مژه:

سرم تقویت مژه استموکسی

این سرم حاوی ترکیباتی است که در تقویت مژه بسیار موثر عمل می‌کند. این محصول مژه‌ها را ضخیم تر، بلند تر و انعطاف پذیرتر می‌سازد. سرم تقویت مژه استموکسی با تاثیر مستقیم بر روی فولیکول های موهای مژه سبب افزایش استحکام و رشد این مو‌ها می‌گردد. تاثیر این محصول در پس از ۸ الی ۱۰ هفته کاملا مشهود است. برای اطلاعات بیشتر روی عکس کلیلک کنید.

سرم تقویت کننده مژه نانوهیل

این سرم با ترکیبات گیاهی باعث تقویت و رشد طبیعی مژه ها می شود. این محصول به دلیل فرمولاسیون ایمن و کسب تاییدیه های سلامت و پزشکی، برای استفاده در ناحیه چشم مناسب بوده و نتایج مثبتی را در این زمینه برای مصرف کنندگان به ارمغان خواهد آورد. این محلول با تقویت ریشه مژه ها و تحریک رشد مجدد موهای ریخته شده، باعث بهبود وضعیت مژه ها خواهد شد. برای اطلاعات بیشتر روی عکس کلیک کنید.

 

[/restrict]

اقلیم زمستان می‌تواند در خشکی پوست تاثیر گذاشته و موجب آسیب، تحریک و قرمزی آن شود. مراقبت از پوست یعنی نیاز‌های پوست خود را بشناسیم و به آن‌ها عمل کنیم. این نیازها در هر فصل متفاوت است. برای مثال مراقبت از پوست در فصل تابستان نیازمند محافظت بیشتر در برابر آفتاب و بازسازی آن است در حالی که مراقبت از پوست در فصل زمستان نیازمند آب‌رسانی بیشتر است. طراحی یک روتین مراقبت از پوست فصلی می‌تواند بهبود کلی سلامت و ظاهر پوست را به همراه داشته باشد. پس، بیایید به طور دقیق‌تر به مسائل پوست در زمستان و چند نکته مراقبت از پوست در زمستان بپردازیم تا به این مسائل پاسخ دهیم! با ما همراه باشید.

[restrict]

عوامل موثر در خشکی پوست در فصل زمستان

ممکن است متوجه شده باشید که پوست شما در ماه‌های سرد سال خشک‌تر و تحریک‌شده‌تر به نظر برسد. تغییرات جوی در زمستان می‌تواند در میزان تولید سبوم و مشکلات خشکی پوست تاثیر گذاشته که این موضوع می‌تواند بر ظاهر و سلامت پوست تأثیر بگذارد. عوامل خارجی‌ای که باعث خشکی پوست در زمستان می‌شود، به شرح زیر است:

رطوبت کم

هوای سرد رطوبت کمتری را نسبت به هوای گرم دارد که این موضوع باعث می‌شود اکثراً هوا در زمستان خشک‌تر باشد. این موضوع باعث می‌شود پوست در فصول سرد سال خشک‌تر، خشن‌تر و در نهایت منجر به ظهور چین و چروک در آن شود.

رطوبت کم همچنین می‌تواند پیری پوست را تسریع کند و به سلامت پوست آسیب برساند. مطالعات نشان می‌دهند که هوای کم رطوبت، موجب ضعیف و نازک شدن سد دفاعی پوست(skin barrier) می‌شود. سد دفاعی نقش حیاتی در مقاومت کلی پوست، سلامت و طول عمر آن دارد. پوست مقاوم، نمی‌گذارد آلرژن‌ها، عفونت‌ها و تحریک‌کننده‌ها وارد پوست شوند و همچنین رطوبت را در پوست حبس می‌کند. پس به طور کلی هوای با رطوبت کم، باعث ضعیف شدن سد دفاعی پوست، محافظت کمتر بدن و خشک شدن پوست می‌شود.

 

بادهای شدید

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که بادهای شدید و سرد می‌توانند با آسیب رساندن به سد دفاعی پوست، رطوبت پوست را کاهش دهند. بادهای شدید می‌توانند باعث شوند که پوست نازک و ضعیف شده احساس کشش کند و چین و چروک‌های ریز بدتر شود. خشکی بیش از حد پوست و آسیب به سد دفاعی پوست در نهایت می‌تواند منجر به خارش یا اگزما شود.

 

کمبود نور خورشید

اگرچه آسیب‌های ناشی از تابش ماوراء بنفش عاملی اصلی در تسریع پیری پوست هستند، اما باعث تحریک تولید ویتامین دی نیز هستند. ویتامین دی از نوعی کلسترولِ موجود در پوست بر اثر تابش آفتاب تولید می‌‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که ویتامین دی به دلیل نقش حیاتی در حفظ سلامت میتوکندری، طول عمر سلول‌ها را افزایش می‌دهد و حساسیت پوست به خورشید را کاهش می‌دهد. اگر چه اشعه ماوراء بنفش هنوز در زمستان وجود دارد، اما بسیار ضعیف‌تر از فصل‌های دیگر است. به همین دلیل است که کمبود ویتامین دی در زمستان بیشتر است. کمبود ویتامین دی همچنین با چندین بیماری التهابی و بیماری های پوستی از جمله پسوریازیس و اگزما مرتبط است.

 

نکاتی برای مراقبت از پوست در زمستان

 

  1. استفاده منظم مایعات: مطالعات بالینی نشان می‌دهند آب و سایر مایعات با خطرات هوای سرد برای پوست مقابله و از کم‌آبی آن جلوگیری می‌کنند. همچنین در حفظ درخشش طبیعی پوست نقش دارند.

 

  1.  استفاده منظم از مرطوب‌کننده: استفاده منظم از مرطوب‌کننده راهی سریع و آسان برای جلوگیری از خشکی و پوسته‌پوسته شدن پوست است. حتماً از یک مرطوب‌کننده غنی و بدون هیچگونه مواد تحریک‌کننده استفاده کنید. ترکیباتی که در حفظ رط.بت پوست موثر هستند عبارتند از:
  • اسید هیالورونیک
  • سرامیدها
  • گلیسرین
  • سوربیتول

  1.  مکمل‌های ویتامین دی: دانشمندان توصیه می‌کنند که ویتامین دی را به صورت موضعی یا خوراکی مصرف کنید تا سد دفاعی پوست را تقویت کرده، حساسیت نسبت به نور خورشید را کاهش داده و باعث افزایش طول عمر پوست شود.

 

  1.  استفاده از ضدآفتاب در برابر نور خورشید: اهمیت استفاده از ضدآفتاب در برابر نور خورشید تنها در تابستان مهم نیست. اشعه ماورای بنفش در طول سال همیشه وجود دارد فقط شدت آن متفاوت است. این اشعه می‌تواند از ابرها نفوذ کند، به همین دلیل لازم است تا در طول سال حتی در روز‌های ابری از یک کرم ضدآفتاب با طیف وسیع استفاده شود.

 

  1. مصرف غذاهای با مواد مغذی فراوان را در نظر بگیرید: غذاهایی که شامل آنتی‌اکسیدان‌ها و اسیدهای چرب ضروری هستند، می‌توانند از طریق بازسازی و پیشگیری از آسیب سلولی در سراسر بدن، از جمله پوست، جلوی آسیب را بگیرند. همچنین، استفاده موضعی و خوراکی برخی آنتی‌اکسیدان‌ها می‌تواند باعث کند شدن روند پیری پوست شود. پس بهتر است در فصل زمستان، یک آنتی‌اکسیدان موضعی یا خوراکی را به روال مراقبت از پوست زمستانی خود اضافه کنید.

 

ضرورت‌های مراقبت از پوست در زمستان

در ادامه چند راهکار برای تغییر روتین مراقبت از پوست خود در فصل زمستان را مطرح می‌کنیم:

  1. استفاده از یک شوینده رطوبت رسان

از آنجایی که در زمستان دما افت می‌کند، سطح رطوبت نیز کاهش می‌یابد و پوست ما آرام آرام رطوبت خود را از دست می‌دهد. در نتیجه، در فصل زمستان، به یک شوینده رطوبت رسان برپایه روغن نیاز دارید که به مرطوب کردن پوست و محافظت از آن در برابر خشکی هوای سرد کمک کند. استفاده از شوینده‌‌ی رطوبت رسان به پاکسازی سلول‌های مرده بدون ایجاد احساس کشیدگی و خشکی در پوست کمک می‌کند.

 

  1. تمیز کردن پوست

کلید داشتن پوستی تمییز و بدون آلودگی این است که در روز دوبار آن را بشوییم یک بار در روز و یک بار در شب. روند طبیعی تجدید سلولی پوست باعث می‌شود سلول‌های مرده در لایه‌های بالایی پوست جمع شوند. که ما باید قبل از استفاده از محصولات مراقبت از پوست، آن سلول‌های مرده و آلودگی‌هارا از سطح پوست پاکسازی کنیم زیرا این ذرات مانع از نفوذ محصولات دیگر به داخل پوست می‌شوند. تمیز کردن و پاکسازی پوست همچنین جریان خون را افزایش داده و به از بین بردن سموم کمک می‌کند.

  1. اسید هیالورونیک

در فصول سرد سال پوست در معرض بادهای سرد و خشک قرار می‌گیرد که این موضوع می‌تواند منجر به خشک شدن پوست شود. بنابراین، باید همیشه پوست خود را مرطوب نگه دارید. از مرطوب کننده‌های حاوی اسید هیالورونیک غافل نشوید زیرا این ماده جاذب الرطوبه بوده و باعث آبرسانی قوی پوست می‌شود.

 

  1. استفاده از رتینول در روتین مراقبت از پوست

رتینول (ویتامین آ) برای حجیم و صاف کردن پوست بسیار عالی است. این ماده چرخش سلولی را افزایش می‌دهد، چربی طبیعی پوست را تنظیم می‌کند و ظاهر رنگدانه‌ها را بهبود می‌بخشد اما دقت کنید که همیشه باید همراه با یک SPF خوب استفاده شود، زیرا رتینول پوست را نسبت به خورشید حساس می‌کند پس باید بعد از استفاده از آن، کرم ضد آفتاب بزنید.

 

  1. ضدآفتاب را فراموش نکنید

فقط به این دلیل که هوا در بیرون از خانه سرد است و نور آفتاب ضعیف تر از تابستان است به این معنی نیست که آفتاب روی پوست شما تأثیر نمی‌گذارد. برعکس انعکاس خورشید از برف به این معنی است که اشعه ماوراء بنفش از زوایای بیشتری به پوست شما برخورد می‌کند. برای این منظور از یک کرم ضد آفتاب با spf مناسب استفاده کنید.

 

  1. استفاده از ماسک برای حفاظت از پوست

سطح رطوبت و دماهای پایین در فصل زمستان گاهی ممکن است منجر به بروز مشکلات پوستی شود. بنابراین، همیشه از یک ماسک رطوبت‌رسان با عصاره خاک رس و عصاره جلبک استفاده کنید که به از بین بردن آلودگی‌ها، کاهش لکه‌ها و لایه‌برداری پوست کمک می‌کند.

 

  1. ویتامین سی

ویتامین سی در فصل زمستان به طور موثر عمل می‌کند و با اشعه‌هایی که به طور کامل توسط ضد آفتاب مسدود نمی‌شوند، مقابله می‌کند. سرم ویتامین سی برای رنگدانه‌های پوست مفید است، همچنین به افزایش تولید کلاژن کمک کرده، در نتیجه رنگ پوست شما را روشن‌تر می‌کند.

 

  1. مراقبت از لب‌ها و پوست زیر چشم

از یک مرطوب کننده لب و کرم دور چشم استفاده کنید تا از خشک شدن آن‌ها جلوگیری کنید.

 

  1. استفاده از لوسیون بدن

برای محافظت از پوست بدن در برابر سرما و خشکی هوا، باید به‌صورت مداوم پوست خود را مرطوب کرد. لوسیون‌های خود را به لوسیون‌های مبتنی بر روغن تغییر دهید تا پوستتان خشک نشود. لوسیون‌های حاوی گلیسیرین یا اسید هیالورونیک به پوست کمک می‌کنند که آب بیشتری جذب کند.

  1. رژیم غذایی مغذی را دنبال کنید

همیشه مهم است که روتین مراقبت از پوست خود را با یک رژیم غذایی مغذی و فصلی همراه کنید. در این فصل، از انواع کدو مانند کدو حلوایی و کدو تنبل که غنی از بتاکاروتن هستند، استفاده کنید. این کار به تجدید سلولی، تنظیم عملکرد پوست و تحریک تولید کلاژن کمک می‌کند.

نکات مراقبت از پوست خشک در فصل سرد:

  • بلافاصله پس از حمام، پوست خود را مرطوب کنید.
  • در خانه یا در دفتر کار از دستگاه بخور استفاده کنید، زیرا رطوبت محیط را تأمین کرده و به حفظ رطوبت پوستتان کمک می‌کند.
  • از شوینده ملایم بر پایه روغن استفاده کنید که سبوم طبیعی پوست را از بین نبرد.
  • از کرم‌های سنگین و بالم‌ لب استفاده کنید تا لایه بیرونی پوستتان سالم و درخشان شود.
  • یک بار در هفته پوست خود را لایه برداری کنید تا از پوست خشک و ترک خورده خلاص شوید.

 معرفی مرطوب کننده پوست خشک برای فصول سرد سال:

کرم مرطوب کننده صورت و دست لافارر مخصوص پوست خشک (۰۳)

نکات مراقبت از پوست حساس در فصول سرد:

  • از دوش آب داغ خودداری کنید زیرا باعث تحریک و خشک شدن بیشتر پوست می‌شود.
  • پوستتان را لایه‌برداری کنید، اما زیاده‌روی نکنید. دو بار در ماه کافی است.
  • از شوینده‌های بر پایه روغن و بدون رایحه (بدون اسانس) استفاده کنید تا پوست را تحریک نکند.
  • هنگام خارج شدن از منزل با یک شال گردن صورت خود را بپوشانید تا صورتتان را در برابر هوای سردی که ممکن است پوستتان را تحریک کند، محافظت کند.
  • حتما موقع خارج شدن از منزل ضدآفتاب بزنید.

معرفی مرطوب کننده پوست حساس برای فصول سرد سال:

کرم مرطوب کننده اوره ۱۰% اگزوفارما مناسب پوست معمولی تا خشک

 

نکات مراقبت از پوست چرب و مختلط در فصول سرد:

  • از دوش آب ولرم بجای آب داغ استفاده کنید.
  • از مرطوب‌کننده‌های غنی اما غیرکومدونیک استفاده کنید.
  • هفته‌ای دو بار از لایه‌بردار ملایم مبتنی بر اسید استفاده کنید.

معرفی مرطوب کننده پوست چرب و مختلط برای فصول سرد سال:

کرم مرطوب کننده و بازسازی کننده پوست چرب و مختلط امونی Emoni

 

سوالات متداول:

آیا امکان دارد به دلیل تغییرات آب و هوایی دچار حساسیت پوستی شویم؟

اگرچه این امر به نظر غیرمعمول می‌رسد، اما بسیاری از افراد به علت تغییرات آب و هوایی حساسیت پوستی را تجربه می‌کنند. از مناطق گرم و مرطوب تا مناطق سرد و خشک، آب و هوای بسیار سخت می‌تواند واکنش‌هایی مانند اگزما و درماتیت را ایجاد کند. اگر این اتفاق برای شما رخ داد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا از سلامت پوست خود مراقبت کنید.

 

چرا جوش‌هایم در زمستان بدتر می‌شوند؟

در زمستان، هوای خشک و سرد بیرون رطوبت را از پوست شما می‌گیرد و باعث خشکی و احساس کشیدگی آن می‌شود. هنگامی که وارد محیط داخلی می‌شوید، گرمایش داخلی می‌تواند مشکل رطوبت داخلی را تشدید کند که منجر به خشک شدن بیشتر پوست می‌شود. پوست شما ممکن است به دلیل خشکی، چربی بیش از حدی تولید کند. این چربی اضافی می‌تواند منافذ پوستی را مسدود کرده و ایجاد آکنه یا جوش شود.

برای جلوگیری از این موضوع، محصولاتی حاوی اسید سالیسیلیک و بنزویل پراکسید را در برنامه مراقبت از پوست زمستانی خود قرار دهید.

 

سخن آخر

هوای سرد زمستان پوست را دچار خشکی و کم‌آبی شدید می‌کند. در نتیجه، مشکلاتی مانند خارش، قرمزی، پوسته پوسته شدن و… را تجربه می‌کنید. شما می‌توانید با راه‌کارهایی که در این مقاله به آن‌ها اشاره کردیم با خطرات هوای سرد برای پوست مقابله کنید.

[/restrict]

دلایل و راه درمان پف زیر چشم

یکی از دغدغه‌هایی که اغلب افراد چه در دهه بیست سالگی و چه در میانسالی و پیری تجربه کرده‌اند پف زیر چشم است. پف زیر چشم می‌تواند یکی از نشانه‌های افزایش سن باشد، اما علل دیگری نیز هستند که باعث ایجاد آن می‌شوند.خوشبختانه، پف زیر چشم عموما بی‌ضرر بوده و بیشتر نوعی عارضه زیبایی به شمار می‌رود و نیاز به درمان خاصی ندارد. اما در برخی موارد که در ادامه به آن‌ می‌پردازیم بایستی به پزشک مراجعه کرد. در این مقاله علل و راه‌های درمان پف زیر چشم را بررسی می‌کنیم. با ما همراه باشید.
[restrict]

پف زیر چشم چیست؟

پف زیر چشم یا کیسه‌های زیر چشم، در اثر تجمع بیش از حد مایع و چربی در ناحیه پلک‌ها بوده که موجب شل شدن دیواره کیسه‌های چربی داخل حدقه چشم می‌شود. از آنجایی که پوست اطراف چشم ظریف‌تر و نازک‌تر از پوست بقیه قسمت‌های صورت است، هرگونه تغییر رنگ و تورم سریعا جلب‌توجه خواهد کرد.

در بیشتر موارد پف‌ زیر چشم به دلیل تجمع مایع در لایه‌های نازک بافت اطراف چشم می‌باشد که باعث می‌شود چشم‌ها و پلک‌های شما متورم شده و پف کرده به نظر برسند. اگر صبح‌ها چشم‌هایتان پف کرده‌تر به نظر می‌رسد، می‌تواند نتیجه احتباس مایعات باشد. با این حال، عوامل مختلفی وجود دارد که می‌تواند باعث تورم و پف‌ زیر چشم‌های شما شود.

علائم پف زیر چشم

پف زیر چشم با علائم مختلفی همراه است. برخی از این علائم عبارتند از:

  • سوزش و خارش چشم‌ها
  • ورم کردن یا ملتهب شدن پلک
  • ایجاد مشکل در هنگام چشمک زدن
  • ایجاد پوست اضافی زیر چشم‌ها
  • درد چشم شدید یا ملایم
  • حساس شدن چشم

 

دلایل پف زیر چشم؟

با بالا رفتن سن افراد، چربی مسئول حمایت از چشم ضعیف شده و به سمت پلک پایین حرکت می‌کند. این باعث می شود که پلک‌های پایین پف کرده به نظر برسند. علاوه بر این، مایعات ممکن است شروع به تجمع در چشم ها کنند و باعث تورم اضافی شوند. علاوه بر افزایش سن، دلایل دیگری نیز هستند که سبب ایجاد پف زیر چشم می‌شوند که عبارتند از:

  • ورم و خارش چشم
  • درماتیت یا آلرژی به مواد غذایی یا شیمیایی
  • تولید بیش از حد اشک
  • سطح هورمون
  • اختلالات بینایی
  • اختلالات تیروئیدی
  • عفونت چشم
  • درد و تورم

اگر پف زیرچشم با علائم دیگری مانند قرمزی، درد، خارش و … همراه است حتماً با یک چشم‌پزشک مشورت کنید. علاوه بر مواردی که ذکر شد، چندین عامل تعیین کننده به پف چشم‌ها نسبت داده می‌شود که عبارتند از:

  • خواب ناکافی
  • سیگار کشیدن زیاد
  • رژیم غذایی با سدیم بالا (به احتباس مایعات منجر می‌شود)
  • ژنتیک
  • شرایط پزشکی، مانند درماتیت، درماتومیوزیت، بیماری کلیوی و بیماری چشمی تیروئید
  • داروها

اگرچه کیسه‌های پف کرده زیر چشم به عنوان یک نگرانی جدی پزشکی به نظر می‌رسند، اما نیازی به مراقبت پزشکی ندارند و کاملا بی ضرر هستند. با این حال، شرایطی وجود دارد که باید به پزشک مراجعه کنید در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت.

 

چگونه از شر پف زیر چشم خلاص شویم؟

با گذشت چند روز، پف زیر چشم خود به خود از بین می‌رود. اما ممکن است دائمی شده و باعث ایجاد نگرانی در افراد شود. در چنین مواردی، چندین رویکرد برای درمان آن وجود دارد. در ادامه به درمان‌های خانگی و کلینیکی پف زیر چشم می‌پردازیم.

درمان‌های خانگی:

مداومت داشتن در انجام درمان‌های خانگی کلید بهبود و تاثیرگذاری در کاهش ظاهر پف زیر چشم است. درمان خانگی موثر اما موقتی است. اگر به دنبال راه‌های دائمی برای رفع این مشکل هستید، باید از راه‌های کلینیکال و پزشکی استفاده کرد. در ادمه به درمان‌های خانگی برای کاهش پف زیر چشم می‌پردازیم:

 

۱٫ کمپرس سرد

افزایش جریان خون باعث گشاد شدن رگ های خونی و افزایش تورم زیر چشم می شود. برای کاهش آن، می‌توانید از کمپرس سرد مانند تکه‌های یخ، قاشق‌های فلزی سرد، برش‌های خیار در یخچال یا کیسه‌های یخ روی چشم‌های خود استفاده کنید. این کار رگ‌های خونی را منقبض می‌کند، جریان خون را کاهش می‌دهد و در نهایت التهاب و تورم چشم‌ها را تسکین می‌دهد.

 

۲٫ کرم های هموروئید

کرم های هموروئید دارای فنیل افرین هستند. فنیل افرین با تنگ کردن عروق خونی و کاهش جریان خون عمل می کند که در نهایت ظاهر چشم های شما را بهبود می‌بخشد. با این حال، این کرم‌ها برای همه و برای استفاده منظم مناسب نیستند زیرا می توانند باعث تحریک پوست شوند.

 

۳٫ عدم استفاده از الکل و تنباکو

استفاده از سیگار و نوشیدنی های الکلی علاوه بر تشدید پف زیر چشم، زیان های جبران ناپذیری به پوست، کبد و سایر قسمت های بدن وارد می‌کند. بنابراین بهتر است که حتی الامکان مصرف آنها را قطع کنید و یا به حداقل برسانید.

 

۴٫ کافئین

کافئین یک منقبض کننده عروق طبیعی است. بنابراین، استفاده از سرم ها یا کرم‌های حاوی کافئین بر روی پف زیر چشم می‌تواند به طور موثر آن‌ها را کاهش دهد. علاوه بر این، می‌توانید از چای سیاه لیپتون که از قبل در یخچال نیز خنک شده باشد برای داشتن اثرات مشابه استفاده کنید.

 

۵٫ بهبود رژیم غذایی

مهم است که مصرف یک رژیم غذایی پر نمک را محدود کنید تا کیسه های چشم ناشی از تنقلات نمکی کاهش یابد. علاوه بر این، افزایش مصرف مواد غذایی آبرسان و رژیم غذایی غنی از آنتی اکسیدان می‌تواند سلامت کلی چشم و پوست را بهبود بخشد و از ایجاد کیسه های زیر چشم جلوگیری کند. از جمله این غذاها می توان به خیار، هندوانه، زغال اخته و گوجه فرنگی اشاره کرد.

 

۶٫ خواب کافی

دیر خوابیدن، نور آبی تلفن‌همراه و بی‌قراری‌های شبانه، باعث چشم‌های خسته و پف کرده می‌شود. بنابراین، بهبود روتین قبل از خواب، کیفیت خواب شما را بهبود می‌بخشد و ظاهر پف زیر چشم را کاهش می دهد. برای این منظور، قبل از خواب از استفاده از موبایل خودداری کنید، کتاب آرامش بخش بخوانید و قبل از خواب دوش آرامش بخش بگیرید.

 

۷٫ علت را شناسایی و درمان کنید

گاهی اوقات، ما علت اشتباه را برای خلاص شدن از شر پف زیر چشم هدف قرار می‌دهیم. بنابراین، مهم است که علت درست و دقیق را شناسایی کرده تا تاثیر آن مشخص شود.

بنابراین، اگر کیسه های زیر چشم شما با امتحان روش‌های ذکر شده از بین نمی‌روند، ممکن است آلرژی، بیماری‌های پوستی یا بیماری‌های سیستمیک باعث ایجاد آن‌ها شده باشند. به دنبال درمان برای چنین دلایلی باشید زیرا به شما کمک می‌کند تا از شر ورم زیر چشم خلاص شوید.

درمان‌های پزشکی:

تنها راه حل دائمی خلاص شدن از شر پف زیر چشم، درمان‌های کلینیکال یا پزشکی است که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره میکنیم:

 

۱٫ جراحی پلک

جراحی پلک یا بلفاروپلاستی یک روش تهاجمی برای از بین بردن کیسه‌های زیر چشم یا پف زیرچشم است. در زمان جراحی بلفاروپلاستی چربی، ادم، مایع و پوست اضافی پلک برداشته می‌شود و بعد از آن بخیه زده می‌شود. پس از حدود ۵ تا ۶ روز بخیه‌ها کشیده شده و تورم حاصل از جراحی بعد از نهایت دو هفته برطرف می‌شود.

 

۲٫ تزریق فیلر چشم

فیلر یا پرکننده‌های زیر چشم روشی نسبتاً ارزان و غیر تهاجمی برای کاهش پف زیر چشم است. در اینجا اسید هیالورونیک به پوست تزریق می شود که به آبرسانی پوست کمک می کند، آن را حجیم تر و محکم تر کرده و چروک اطراف چشم را نیز کاهش می‌دهد.

۳٫ جوانسازی پوست

لایه برداری با لیزر و لایه برداری شیمیایی از دیگر روش‌های جوانسازی پوست هستند. این روش ها لایه سطحی چروکیده قدیمی پوست را از بین می‌برند و تولید کلاژن را افزایش می‌دهند. در نتیجه پوست سفت ترو روشن تر شده و پف زیر چشم نیز کاهش می‌یابد.

 

۴٫ مزوتراپی

یکی از محبوب‌ترین روش‌ها برای رفع پف زیر چشم، روش مزوتراپی است. زمانی‌که چربی اضافی و چروک خفیف زیر چشم وجود داشته باشد پزشک این روش را به فرد توصیه می‌کند. مزوتراپی توسط سوزن‌های کوچک و نازک انجام می‌شود که بدون درد هستند و موجب تقویت گردش خون می‌شوند. مواد مغذی و کوکتل‌های مزو توسط این سوزن‌ها به زیر پوست تزریق می‌شوند که منجر به کوچک کردن چربی‌های اضافی زیر چشم شده و بدین ترتیب رنگدانه‌های پوستی کاهش می‌یابند.

این روش حداقل به ۳ تا ۴ جلسه به فاصله هر دو هفته تا ماهی یکبار قابل انجام است.

 

۴٫ رادیو فریکوئنسی (RF)

درمان با فرکانس رادیویی یک روش غیر جراحی است که در مطب توسط پزشک انجام می‌شود. از رادیو فرکانسی اغلب برای سفت کردن پوست اطراف چشم به منظور کاهش خطوط ریز یا چین و چروک، پف زیر چشم و افتادگی زیر چشم استفاده می‌شود.

در این روش، از یک دستگاه دستی به نام اپلیکاتور رادیو فرکوئنسی برای ارسال امواج انرژی به پوست استفاده می‌کنند. این امواج که همان جریان‌های الکتریکی با فرکانس بالا هستند، لایه داخلی پوست را گرم می‌کنند. گرما به نوبه خود موجب تحریک کلاژن می‌شود و بدین ترتیب جوان‌سازی و رفع پف زیر چشم صورت می‌گیرد.

این روش، به طور کامل پف زیر چشم را رفع نمی‌کند، مگر اینکه پف بسیار خفیف باشد. در این صورت می‌توانید از فرکانس رادیویی استفاده کنید.

 

۵٫ کربوکسی تراپی

در این روش با وارد کردن گاز دی اکسید کرین، جریان خون تقویت شده و تولید اکسیژن افزایش یافته که در نتیجه پف زیر چشم کاهش می‌یابد. این روش به رفع چین و چروک جزئی زیر چشم نیز کمک می‌کند. نتایج حاصل از کربوکسی تراپی دور چشم دائمی نیست و باید هر ۶ تا ۹ ماه تجدید شود.

 

۶٫ جراحی بلفاروپلاستی

جراحی بلفاروپلاستی به منظور برداشتن پوست و چربی اضافه و بهبود ساختار عضلات چشم انجام می‌گیرد. در این روش یک برش ترانس کنژکتیوال یا داخل پلک پایین انجام می‌شود. در زمان جراحی بلفاروپلاستی چربی، ادم، مایع و پوست اضافی پلک برداشته می‌شود و بعد از آن بخیه زده می‌شود. پس از حدود ۵ تا ۶ روز بخیه‌ها کشیده شده و تورم حاصل از جراحی بعد از نهایت دو هفته برطرف می‌شود.

بیهوشی و باقی ماندن جای بخیه از عواملی هستند که اکثر افراد از انجام این روش اجتناب می‌کنند و روش‌های دیگر را جایگزین بلفاروپلاستی می‌کنند. اما به تازگی این روش بدون جراحی نیز امکان‌پذیر است که در آن چربی و پوست اضافی توسط لیزر برطرف می‌شود.

 

تشخیص علت پف چشم

پف چشم اغلب از طریق معاینه فیزیکی و بررسی سابقه پزشکی شما قابل تشخیص است. مواردی مانند تب یونجه و ورم ملتحمه (“چشم صورتی”) اغلب بدیهی هستند، به خصوص اگر شما عوامل خطر برای شرایط را داشته باشید.

در مواقع دیگر، اگر علائم ناگهانی، شدید یا عودکننده باشند، ممکن است به بررسی گسترده نیاز باشد.

بسته به علت مشکوک، بررسی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • شمارش کامل گلبول‌های خون (CBC): یک آزمایش خون که می تواند به تشخیص عفونت کمک کند.
  • تست های آلرژی: شامل آزمایش خون و تست‌های پوستی.
  • آزمایش خون تیروئید: برای بررسی هورمون‌های تیروئید پرکار یا کم‌کار استفاده می‌شود.
  • تست های عملکرد کلیه: آزمایش خون و ادرار که بیماری مزمن کلیوی را بررسی می‌کند.
  • کشت سواب چشم: برای شناسایی عفونت‌ها با سواب مایع چشم استفاده می‌شود.
  • لامپ شکافی: ابزاری است که با پرتو نور به داخل چشم می‌نگرند.
  • تست‌های تصویربرداری: شامل توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی‌(MRI)

 

چگونه ازایجاد پف زیر چشم پیشگیری کنیم؟

اولین قدم در پیشگیری از پف زیر چشم، شناخت علت آن است. برای این منظور باید با پزشک مشورت کنید. پزشک پس از گرفتن شرح حال، ممکن است انجام آزمایش را تجویز کند. با انجام آزمایش خون، از وجود یا عدم وجود بیماری‌های هورمونی، مشکلات کلیه و … مطمئن می‌شوید.

علاوه ‌بر آن می‌توانید در کنار درمان‌هایی که پزشک تجویز می‌کند از روش‌های زیر نیز برای بهبود یا پیشگیری از پف زیر چشم استفاده کنید:

  • شستشو با قطره‌های چشمی
  • نوشیدن مایعات و آب کافی طی روز
  • استفاده از کمپرس سرد
  • استفاده از محصولات و کرم‌های مخصوص برای اطراف چشم
  • کاهش مصرف نمک در رژیم غذایی
  • مصرف منابع پتاسیم مانند موز و گوجه فرنگی
  • خواب کافی
  • شستشوی صورت با آب سرد

 

مواد غذایی مناسب جهت کاهش پف زیر چشم:

  • برگ جعفری: اگر اغلب با چشمان پف کرده از خواب بیدار می شوید، مقدار زیادی برگ جعفری بخورید. جعفری به دفع سموم از کلیه ها کمک کرده و از احتباس آب جلوگیری می‌کند.
  • یبوست می تواند یکی از دلایل پف چشم باشد. تا حد امکان جو دوسر و سبزیجات فیبری را در رژیم غذایی خود بگنجانید.
  • چای گیاهی برای کنترل پف دور چشم نیز مفید است.
  • ترب یکی دیگر از خوراکی های محبوب است که به دفع آب از بدن کمک می کند.

 

غذاهایی که باید از آنها اجتناب کنید:

  • از نوشیدن مایعات قبل از خواب خودداری کنید.
  • از غذاهای شور دوری کنید. مصرف نمک خود را محدود کنید، که می تواند احتباس مایعات را در طول شب کاهش دهد.

 

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید؟

پف چشم بیشتر یک نگرانی زیبایی است و معمولاً هیچ آسیبی ایجاد نمی‌کند و بینایی شما را مختل نمی کند. با این حال، اگر برای مدت طولانی تورم، درد، سوزش یا پف شدید را تجربه می‌کنید، باید با پزشک خود مشورت کنید. همچنین مراقب علائمی مانند خارش و قرمزی طولانی مدت باشید.

 

گزینه‌های غیر‌جراحی

  • کرم های دور چشم

اگر احساس می کنید که کاملاً آماده نیستید مسیرهای جراحی را طی کنید، گزینه های دیگری برای کاهش پف زیر چشم وجود دارد. دو مورد وجود دارد، به ویژه، ما فکر می کنیم باید بیشتر در مورد آنها بدانید. اولین مورد سرمایه گذاری در برخی از محصولات زیبایی قابل توجهی است که اکنون در بازار وجود دارد. اگر به‌دنبال محصولی هستید که پف زیر چشم شما را کاهش دهد می‌توانید کرم مناسب تیرگی و پف دور چشم امونی را از سایت درم استور خریداری کنید. برای آشنایی با ترکیبات و نحوه‌ی مصرف آن روی نوشته کلیک کنید.

  • کرم هموروئید

برخی از افراد کرم های بدون نسخه ای را که برای درمان هموروئید طراحی شده اند، زیر چشم خود می زنند. مواد تشکیل دهنده محصول مانند فنیل افرین رگ های خونی را برای کاهش تورم باریک می کند. اما از این محصولات با احتیاط استفاده کنید: ممکن است باعث تحریک این ناحیه حساس شوند. همچنین مهم است که از ورود این دارو به چشم جلوگیری کنید.

با این حال، شایان ذکر است که کرم هموروئید برای این منظور طراحی نشده است، بنابراین شما در معرض خطر واکنش آلرژیک هستید، به خصوص اگر در چشم خود مشاهده کنید، در نتیجه افرادی که پوست حساسی دارند نباید این کار را انجام دهند.

 

خلاصه

یکی از مشکلاتی که موجب دغدغه و نگرانی بسیاری از افراد شده است، پف زیر چشم می‎‌باشد. چشمان شما ممکن است به دلیل عوامل متعددی مانند ضعف عضلات چشم، احتباس آب، سبک زندگی ناسالم، واکنش های آلرژیک یا سایر بیماری های زمینه ای متورم و پف کرده به نظر برسند. در حالی که پف زیر چشم بی ضرر است و ممکن است طی چند روز خود به خود از بین برود، اما با اینحال توصیه می‌شود در صورت تداوم یا بدتر شدن وضعیت با پزشک خود مشورت کنید.
[/restrict]

سال‌های نوجوانی (سنین ۱۲ الی ۲۰ سالگی) زمانی است که تغییرات بسیاری در بدن مانند پوست رخ می‌دهد. تغییرات هورمونی در طول سال‌های نوجوانی اغلب باعث تغییرات قابل توجهی در پوست شما می‌شود، برای مثال چرب شدن پوست یا ایجاد لک پوستی. شناخت نوع پوست جدید و نحوه رفع نیازهای آن گاهی اوقات دشوار است. به همین دلیل است که با راهنمایی متخصصان مراقبت از پوست، یک روال ساده مراقبت از پوست را برای نوجوانان آماده کرده ایم. با ما همراه باشید.

[restrict]

درک تفاوت بین پوست نوجوانان و بزرگسالان

از تغییرات ساختاری گرفته تا هورمونی، روتین مراقبت از پوست نوجوانان با پوست بزرگسالان متفاوت است.

اول، تغییررات ساختاری:

با شروع مرحله نوجوانی، تعداد دفعات تجدید پوستی کاهش می‌یابد. پوست در نوجوانی از پوست دوران کودکی سخت تر و انعطاف پذیرتر است. در نوجوانی، پوست حالت ارتجاعی دارد و می تواند به سرعت بازسازی شود. در روال مراقبت از پوست یک نوجوان، پوست صورت مقدار زیادی کلاژن را معکوس می‌کند. در حالی که در بزرگسالی تولید کلاژن کاهش می‌یابد که منجربه ایجاد خطوط ظریف و چین و چروک می‌شود.

دوم، تغییرات هورمونی:

در واکنش به تغییرات هورمونی در بدن، چندین مشکل پوستی رخ می‌دهد. شاید مهم‌ترین تغییر در پوست افزایش تولید چربی یا سبوم در آن باشد. جمع شدن بیش از حد چربی و تعرق، آلودگی ‌های پوستی و باقی‌ مانده آرایش را در سلول ‌های پوست حبس می‌کند. این امر باعث  مسدود شدن منافذ و ایجاد جوش‌‌های جوانی می‌شود.

اهمیت مراقبت از پوست نوجوانان و روتین مراقبت از پوست نوجوانان

در دوران نوجوانی اگر نکات مراقبت از پوست را رعایت کنید، باعث می‌شود پوست شما در بهترین حالت حفظ شود و پوست دچار پیری زودرس نشود. بنابراین، داشتن یک روتین موثر مراقبت از پوست در نوجوانانی بسیار مهم است. علاوه بر انتخاب محصولات متناسب با نوع پوست، رژیم غذایی مناسب و پیروی از برخی تکنیک های صحیح، باعث می‌شود در این دوران پوست سالم و زیبایی داشته باشید.

مشکلات پوستی شایع در دوران نوجوانی

دوران نوجوانی به دلیل تغییرات هورمونی با مشکلات پوستی زیادی همراه است. شایع‌‌ترین تغییر پوستی در نوجوانان تولید چربی و سبوم فراوان پوست است. افزایش چربی باعث تعریق زیاد، بسته شدن منافذ پوست و در نهایت باعث ایجاد آکنه و جوش در پوست نوجوانان می‌‌شود. ایجاد لک نیز یکی دیگر از مشکلاتی است که در دوران نوجوانی ممکن است برای پوست ایجاد شود.

سبوم اضافی چگونه می تواند باعث ایجاد لک شود؟ سبوم اضافی می تواند منافذ مسدود شده را ایجاد کند زیرا با سلول های مرده و باقی مانده های پوست ترکیب می شود و یک پلاگین ایجاد می کند. این منافذ مسدود می‌توانند به لکه‌های بزرگ‌تری نیز تبدیل شوند، زیرا باکتری‌های عامل آکنه می‌توانند سبوم را تخلیه کنند. به طور کلی، هر چه سبوم اضافی بیشتر باشد، احتمال ایجاد لک بیشتر است.

 

پوست نوجوان چه ویژگی هایی دارد؟

قبل از دوران نوجوانی پوست بطور منظم در حال بازسازی و نو شدن است. ولی با رسیدن به دوران بلوغ به دلیل تغییرات ساختاری از تعداد دفعات بازسازی آن کاسته می‌شود. دلیل دیگر مشکلات پوستی نوجوانان تغییرات هورمونی در آنهاست. این تغییرات هورمونی همانطور که گفتیم باعث ایجاد جوش‌های فراوان در ناحیه صورت شده و در صورت عدم رعایت نکات لازم و داشتن روتین مراقبتی منظم مشکلات پوستی زیادی را برای آنها ایجاد می‌کند.

در طول سال های نوجوانی، تغییرات هورمونی اغلب منجر به تغییر در نوع پوست یا افزایش نگرانی های پوستی می شود، به این معنی که اجرای یک رژیم مراقبت از پوست اهمیت بیشتری پیدا می کند. تغییرات هورمونی می تواند باعث افزایش تولید سبوم شود. سبوم روغن طبیعی پوست است که به جلوگیری از خشکی پوست کمک می‌کند، اما مقدار زیاد آن می‌تواند باعث ایجاد پوست‌های چرب یا مختلط، جوش‌های سرسیاه، جوش‌های سر سفید، لکه‌ها و پوست مستعد آکنه شود.

روتین پوستی مناسب در نوجوانی + معرفی محصول پیشنهادی ما

مرحله ۱: پاکسازی

در مرحله‌ی پاکسازی پوست باید از یک شوینده‌ی مناسب که ملایم و غیر تهاجمی باشد استفاده کرد. شوینده‌ای با فرمولاسیون غیر خشن، سازگار با پوست و فاقد مواد آسیب زننده می‌تواند گزینه‌ی مناسبی برای پوست نوجوانان باشد. به این ترتیب فرد سوزش، التهاب، خشکی و یا چربی بیش از اندازه را تجربه نمی‌کند. همچنین توصیه می‌کنیم هنگام شستشو، پوستتان را محکم نسابید و تنها با حرکات دایره‌ای ملایم، ژل شستشو را روی آن پخش کنید. فرد باید حوصله به خرج دهد و به تک تک قسمت‌های پوست خود برسد. استفاده از صابون و مواد صابونی در روتین پوستی نوجوانان ممنوع است. صابون چربی مفید پوست را نیز از بین می‌برد و پوست را وادار به تولید چربی بیشتر و در نتیجه ایجاد جوش و آکنه می‌کند. این ماده محرک منافذ باز برای کومدون‌زایی است.

 

شوینده‌ی پیشنهادی ما:

ژل شستشوی غیر صابونی پوست های حساس رزالیفت درمالیفت

اگر نوع پوست شما خشک، حساس و دارای قرمزی و التهاب باشد، ژل شستشوی غیر صابونی پوست های حساس رزالیفت درمالیفت را به شما پیشنهاد می‌کنیم. این ژل به رفع قرمزی و التهاب و رزاسه پوست کمک کرده و فاقد ترکیبات صابونی و مواد نگهدارنده است. در این محصول از عصاره‌های گیاهی مثل روغن کالاندولا استفاده شده است.سیندت ژل شستشوی پوست حساس رزالیفت درمالیفت برای افرادی که مبتلا به درماتیت آتوپیک، اگزما، درماتیت تماسی و روزاسه هستند، بهترین شوینده محسوب می‌شود.

روش مصرف ژل شستشوی غیر صابونی پوست های حساس رزالیفت:

شستن صورت یکی از موارد مهم درگروه مراقبتهای روزانه پوست شما میباشد. قبل از شستشو ومصرف بهترین کار اینست که از نوع و جنس و شرایط پوست خود ویا شخص مصرف کننده اطلاعات کافی را داشته باشید.از ژل شستشو در تابستان ۳بار در روز  ودر زمستان ۲ بار در روز می‌توانید استفاده کنید وپس ازشستشو با یک حوله نرم پوست خود راخشک کنید.

 

اگر فرد پوستی نرمال، مختلط یا چرب دارد، بهتر است از محصولی دارای سالیسیلیک اسید استفاده کند. این ماده باعث کنترل ترشح سبوم و افزایش هیدراتاسیون در پوست می‌شود. شوینده‌های دارای سالیسیلیک اسید یا لاکتیک اسید جلوی انسداد منافذ را می‌گیرند و چربی و آلودگی جمع شده در آن‌ها را در خود حل می‌کنند. ویتامین A و مشتقات آن و زینک و ترکیب‌های آن نیز سبوم را کنترل می‌کنند و جوش‌های سرسیاه را کاهش می‌دهند.

شوینده‌ی پیشنهادی ما:

ژل شستشوی پوست چرب سبوما

این شوینده صورت فاقد مواد صابونی است و مناسب جهت شستن و پاک نمودن پوست از مواد آرایشی، آلودگی های سطحی، گرد و غبار و چربی اضافی پوست‌های چرب و دارای آکنه  می‌باشد. فاقد چربی بودن این محصول یکی از خواص مناسب این محصول بوده و همچنین غیر جوش زایی آن می‌تواند یک مزیت باشد. ترکیب سورفاکتانت های ملایم آن را تیبدیل به یک محصول منحصر به فرد کرده است.

روش مصرف ژل شستشوی پوست چرب سبوما: مقدار کافی از ژل شستشوی صورترا به کمک دست ها بر روی پوست مرطوب و خیس صورت و گردن مالیده و به آرامی ماساژ دهید. اجازه دهید مواد شستشو به مدت ۳ دقیقه بر روی پوست باقی بماندو سپس با آب ولرم به طور کامل شستشو دهید.

مرحله ۲: لایه برداری کنید

لایه برداری پوست یک راه عالی برای از بین بردن سلول های مرده از سطح پوست است. سعی کنید محصولات ملایم را انتخاب کنید و اگر جوش‌های سرسیاه و سرسفید زیادی دارید نیز، لایه برداری بیش از حد انجام ندهید زیرا این کار باعث تحریک بیشتر و خشکی پوستتان خواهد شد. برای نوجوانان، لایه برداری یک امر ضروری است، اما در انتخاب محصولی که باید استفاده کنید مراقب باشید. محصولات شیمیایی حاوی AHA و سالیسیلیک اسید نیز مناسب هستند و می‌توانید از اسکراب‌های خانگی نیز استفاده کنید. هفته ای دوبار می‌توان از لایه بردار استفاده کرد.

محصول پیشنهادی ما:

سرم آزلائیک اسید برایت مکس

این سرم در درمان آکنه بویژه آکنه های ناشی از التهاب و علائم رزاسه، لک و تیرگی های پوستی، کنترل ترشح چربی پوست و رفع التهابات ناشی از آکنه و رزاسه بسیار موثر است. در نتیجه انتخاب خوبی برای لایه برداری پوست نوجوانان خواهد بود.

طریقه مصرف سرم آزلائیک اسید برایت مکس: هفته ای سه شب قابل استفاده بر روی کل صورت به غیر از نواحی دورچشم می باشد. نیاز به آبکشی ندارد.

 

مرحله ۳: استفاده از مرطوب کننده‌ی مناسب 

برای داشتن یک روتین پوستی بی‌نقص در سن نوجوانی، فرد باید روزانه دو بار پوست خود را مرطوب کند. این گونه پوست منعطف، با خاصیت ارتجاعی، هیدراته و بدون خطر پیری زودرس باقی می‌ماند و از ایجاد چین و چروک در آن جلوگیری می‌شود. استفاده از یک مرطوب کننده فاقد چربی و سبک برای افرادی که پوست چرب دارند ضروری است تا منافذ پوست آن‌ها مسدود و بسته نشود. همچنین اگر فرد دارای پوستی مستعد آکنه است می‌تواند از محصولات ژلی و نه کرمی بهره ببرد. فرد با پوست حساس باید از محصولات با افزودنی‌های مضر مانند رنگ، رایحه، پارابن و… خودداری کند.

محصول پیشنهادی ما:

کرم مرطوب کننده و بازسازی کننده پوست چرب و مختلط امونی

این محصول یک مرطوب کننده و آبرسان قوی غیر کمدون زا برای پوست های مختلط و چرب تحت درمان آکنه است. غلظت سالسیلیک اسید موجود در این فرآورده به نحوی تنظیم شده است که سبب تنظیم ترشح غدد سباسه شده و کراتین سازی را روی پوست تنظیم کند. ازین جهت برای نوجوانان که اغلب دارای پوست چرب و جوشی هستند مناسب است. علاوه بر آن دارای آنتی کسیدان‌های طبیعی بوده که سبب کاهش التهاب و آزردگی پوست ناشی از درمان های آکنه می‌گردد.

روش مصرف کرم مرطوب کننده و بازسازی کننده پوست چرب و مختلط امونی:

روزانه حـداقل دو تا ســه بار مقدار مناسبى از کرم روى پوست تمیز صورت استفاده شود. به آرامى روى پوست ماساژ داده شود تا کاملا جذب گردد.

 

مرحله۴: درمان آکنه (در صورت بروز آکنه)

جوش و آکنه در اکثر سنین ایجاد می‌شوند. اما در افراد نوجوان به علت تغییرات هورمونی بیشار دیده می‌شود. محصولات حاوی گوگرد نسبت به سالیسیلیک اسید ملایم‌تر اند و چربی اضافه پوست را کاهش می‌دهند. شوینده‌های صورت، کرم‌ها، فوم‌ها و ژل‌های حاوی بنزوئیل پروکساید آنتی باکتریال و ضد التهاب هستند و در درمان آکنه تاثیر به سزایی دارند.

محصول پیشنهادی ما:

اسپری ضدجوش بدن سبوفارما

در دوران نوجوانی پوست به دلیل تغییرات هورمونی، مستعد آکنه می‌شود که در صورت بروز آکنه بهتر است از یک ضدجوش استفاده شود. ما به شما اسپری ضدجوش بدن سبوفارما را پیشنهاد میکنیم. این اسپری ضدجوش حاوی ترکیبات ضدجوش و آنتی‌باکتریال است که هم به درمان جوش بدن کمک می‌کند و هم از بروز جوش‌های بعدی در بدن جلوگیری می‌کند. اسپری ضدجوش بدن سبوفارما منافذ مسدود شده پوست را باز کرده و دارای خاصیت لایه‌برداری و آنتی‌باکتریال است. همچنین به آرامش پوست و رفع التهاب آکنه‌ها کمک شایانی می‌کند.

نحوه مصرف اسپری ضدجوش بدن سبوفارما: از این اسپری مستقیماً بر روی بازو، پشت یا هر ناحیه درگیر آکنه، ترجیحاً بعد از استحمام استفاده کنید. قبل از پوشیدن لباس اجازه دهید، محلول روی بدن خشک شود. اسپری ضدجوش بدن سبوفارما را روزی یک بار استفاده کنید. روزهایی که حمام میکنید، بعد از حمام استفاده کنید.

 

مرحله۵: ضد آفتاب بزنید (هر روز صبح)

استفاده از ضد آفتاب در روتین پوست نوجوانان برای تمامی رده‌های سنی و شاید بیشتر از همه، جایگاه به‌خصوصی دارد. هر روز چه بارانی چه صاف، چه ابری چه آفتابی، چه به مدرسه می‌روید، چه جهت انجام کاری از منزل خارج می‌شوید، چه ورزش می‌کنید و چه به ساحل و پارک می‌روید، از ضد آفتاب استفاده نمایید. استفاده از ضد آفتاب، نه تنها در جلوگیری از سرطان پوست موثر است، بلکه باعث به تعویق انداختن پیری پوست نیز خواهد شد. علاوه بر آن، این محصولات از تیره شدن جای جوش‌ها نیز پیشگیری می‌کنند. پیشنهاد می‌کنیم یک ضد آفتاب با SPF بیشتر از ۳۰ و فاقد چربی را انتخاب کنید و همیشه از آن استفاده نمایید.

محصول پیشنهادی ما:

ضدآفتاب واترژل آردن سولاریس

ضد آفتاب آکوا فیوژن آردن سولاریس بدون رنگ و فاقد چربی می‌باشد. این ضد آفتاب به سرعت جذب پوست شده و حس خنکی و طراوت را به پوست می‌دهد. پس از جذب هیچ اثری از خود به جا نگذاشته و حس چربی، براقی و چسبندگی ندارد. همچنین برای استفاده در نواحی دور چشم نیز مناسب است. این ضدآفتاب برای پوست نوجوانان بسیار مناسب است زیرا به دلیل بافت سبکی که دارد باعث ایجاد جوش و آکنه نشده و پوست را براق و چرب نمی‌کند.

نحوه مصرف ضدآفتاب واترژل سولاریس:

۳۰ دقیقه قبل از قرار گرفتن در معرض آفتاب استفاده نمایید و پس از شنا، تعریق یا گذشت زمان ۱ الی دو ساعت، تمدید نمایید.

 

مرحله۶: استفاده از ماسک ضدجوش و پاکسازی کننده منافذ

نوجوانانی که پوست بسیارچرب و دارای جوشی دارند بهتر است در روتین پوستی خود استفاده از یک ماسک ضدجوش را بگنجانند. یکی از راه حل های بسیار مناسب برای پوست های چرب می باشد استفاده از ماسک‌های پاکسازی کننده منافذ می‌باشد. یکی از انواع ماسک های پاکسازی کننده پوست چرب و دارای جوش، ماسک سولفور است که در ادامه به معرفی یک ماسک ضدجوش حاوی سولفور می‌پردازیم که استفاده از آن در روتین پوستی نوجوانان می‌تواند تا حد زیادی از ایجاد جوش و بسته شدن منافذ پوست جلوگیری کند.

محصول پیشنهادی ما:

ماسک ضدجوش و پاکسازی کننده پوست چرب سبوما

این ماسک یکی از راه حل های بسیار مناسب برای پوست های چرب می‌باشد . گوگرد SULFUR (سولفور ) یکی از درمان‌های بسیار قدیمی در جوش می‌باشد. این ماسک پاکسازی کننده پوست بر پایه خاک رس ۵% گوگرد جهت جذب چربی اضافه پوست است. باز نمودن منافذ بسته پوست ،رفع جوشهای سر سیاه و سر سفید و ممانعت از ایجاد آکنه و جوش های پوستی از کاربرد این ماسک محسوب می‌شود.

روش مصرف ماسک ضدجوش و پاکسازی کننده پوست چرب سبوما:

لایه ای یکنواخت از محصول را روی پوست تمیز صورت و گردن به غیر از اطراف چشم و لب بمالید و پس از ۱۵ الی ۲۰ دقیقه با آب ولرم بشویید.

 

داشتن سبک زندگی سالم

علاوه بر داشتن یک روتین پوستی مناسب در دوران نوجوانی، داشتن تغذیه سالم، فعالیت بدنی، مدیتیشن و نوشیدن آب فراوان نیز می‌تواند به شما کمک کند تا حدود زیادی مشکلات پوستی در دوران نوجوانی را کاهش دهید. غذای سالم در هر سنی مهم است اما برای نوجوانان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا بدن در حال رشد است. یک رژیم غذایی متعادل و غنی از سبزیجات و میوه‌های سبز می‌تواند در مراقبت از پوست نوجوانان مؤثر باشد. از مصرف غذاهای چرب و شیرین که می‌توانند باعث تشدید مشکلات پوستی شوند، خودداری کنید. به جای مصرف لبنیاتی مانند شیر گاو از شیر بادام یا شیر جودوسر استفاده کنید. به دنبال غذاهایی با چربی‌های مفید مثل ماهی، آووکادو و آجیل باشید. سلامت کلی بدن سلامت پوست را تعیین می‌کند و داشتن سبک زندگی سالم و داشتن یک روتین پوستی مناسب، وضعیت پوستی نوجوانان را ارتقا می‌دهد.

 

سخن پایانی:

نوجوانان به دلیل تغییرات هورمونی مشکلاتی مانند آکنه را ممکن است تجربه کنند، اما جای نگرانی نیست. در مراقبت از پوست نوجوانان، داشتن یک روتین مراقبت از پوست و پیروی مداوم از آن امری است که می‌توان احتمال بروز جوش را به حداقل رساند. نباید به دنبال راه‌حل سریع برای داشتن پوست زیبا و بدون عیب باشید، مراقبت از پوست یک‌روند همیشگی و مداوم است که باید به آن مقید بود تا به نتایج دلخواه رسید. اگر به نتیجه مطلوب نرسیدید، حتما به یک پزشک پوست مراجعه کنید.

 

[/restrict]

با افزایش سن، پوست به مراقبت بیشتری نیاز دارد زیرا تغییرات هورمونی روند پیری پوست را تسریع کرده و باعث تغییرات ساختاری و عملکردی زیادی در پوست می‌شود که می‌تواند سبب افزایش آسیب‌پذیری آن شود.

با افزایش سن پوست اسید هیالورونیک، کلاژن و الاستین کمتری تولید می‌کند، نوسازی سلولی کند می‌شود، ضخامت کلی پوست کاسته شده و در نتیجه پوست به سمت خشکی می‌رود. زمانی که پوست خشک می‌شود، خاصیت ارتجاعی پوست کاسته و چین و چروک‌ها پدیدار می‌شوند. در این مقاله با ارائه‌ی یک روتین پوستی مناسب برای میانسالی قصد داریم برخی از آسیب‌های پوستی را بهبود بخشیده و از اثرات بیشتر بالا رفتن سن بر پوست تا حد زیادی پیشگیری کنیم. با ما همراه باشید.

[restrict]

در میانسالی چه اتفاقی برای پوست شما می‌افتد؟

ابتدا بهتر است با ساز و کار پوست آشنا شویم تا بهتر درک کنیم چرا پوست بعد از افزایش سن، دچار افتادگی و شل شدن می‌شود. کلاژن و الاستین دو عامل اصلی این موضوع هستند. در واقع نه تنها پوست بلکه تمام بدن نیازمند وجود کلاژن و الاستین می‌باشند. این کلاژن و الاستین موجب می‌شوند تا بدن بتواند زودتر بافت‌ها و سلول‌های خود را ترمیم و بازسازی کند. خود کلاژن و الاستین از پروتئین‌هایی که ما روزانه از طریق مواد غذایی مصرف می‌کنیم ساخته می‌شوند. درست است که کلاژن و الاستین برای بدن اهمیت فوق‌العاده‌ای دارند اما اهمیت و مزایای آن برای پوست به خصوص پوست صورت بسیار ویژه و خاص است.

بعد از سن مشخصی متابولیسم بدن به صورت طبیعی تولید کلاژن و الاستین را  کم می‌کند که این امر موجب می‌شود پوست نتواند خود را در مقابل عوامل بیرونی مخرب بازسازی کرده و شادابی و جوانی خود را از دست می‌دهد. به همین علت است که یکی از مهم‌ترین عوامل شل شدن پوست افزایش سن و کاهش تولید کلاژن و الاستین پوست محسوب می‌شود.

کلاژن و الاستین پروتئین‌های مهمی هستند که ساختاری برای پوست شما ایجاد می‌کنند و آن را سفت، پر و جوان نگه می‌دارند. بدن شما به طور طبیعی در جوانی به وفور کلاژن تولید می‌کند، اما زمانی که به چهل سالگی رسیدید، تولید کلاژن به پایین‌ترین حد کاهش می‌یابد. به اندازه ای که تفاوت قابل توجهی برای پوست شما ایجاد می‌کند. در دهه چهل‌سالگی خطوط اطراف لب و دهان ظاهر می‌شوند. با از دست دادن حمایت ساختاری ارائه شده توسط پروتئین های مهم، پوست شروع به افتادگی می‌کند و خطوط و چین و چروک ها آشکارتر می‌شوند. نه تنها پوست خاصیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهد، بلکه با افزایش سن، چربی زیر پوست نیز کاهش می‌یابد.

با گذر زمان و افزایش سن، ممکن است متوجه کدر شدن رنگ پوست خود شوید. چرخش سلولی از سی سالگی شروع به کند شدن می‌کند، به این معنی که سلول‌های مرده پوست کمتر می‌ریزند و جایگزینی سلول‌های تازه پوست برای رسیدن به سطح کند می‌شود. در نتیجه رنگ پوست تیره‌تر می‌شود.

 

ترکیبات مورد نیاز مراقبت از پوست در میانسالی

برای جلوگیری از ایجاد چین و چروک‌ها در دهه ۴۰ زندگی، باید بر روی ترکیبات مراقبت از پوست خاص تمرکز کنید. در ادامه برخی از این ترکیبات مهم را بررسی خواهیم کرد:

 

آزلائیک اسید و ویتامین سی

این دو ماده به بهبود لک‌های پوستی مانند لک‌های قهوه‌ای و لک‌های مربوط به پیری کمک می‌کند. ویتامین سی می‌تواند مانع از پیری زودرس پوست شده و در حفظ طراوت و شادابی آن نقش مهمی داشته باشد. مصرف مرتب ویتامین سی به کاهش چین و چروک و بهبود الاستیسیته پوست کمک می‌کند. آزالاییک اسید باعث رفع آثار خستگی و کدری پوست شده وسبب کاهش علائم و آثار پیری پوست می‌شود. اما ازآنجایی که آزلاییک اسید خشکی پوست را افزایش می‌دهد بهتر است در کنار این ماده از نیاسینامید یا از یک مرطوب کننده استفاده شود تا از خشکی پوست جلوگیری شود.

 

رتینول

رتینول نوعی ویتامین A است که به کرم‌ها، لوسیون‌ها و سرم‌های پوستی اضافه می‌شود. این ماده اثرات ضدپیری دارد و می‌تواند به از بین بردن آکنه کمک کند. بر عکس دیگر مواد مراقبت از پوست رتینول سلول‌های مرده را از پوست جدا نمی‌کند. مولکول‌های کوچکی که این ترکیب را تشکیل می‌دهند از لایه‌ی بیرونی پوست یعنی اپیدرم به لایه‌ی میانی یعنی درم می‌روند. هنگامی که رتینول در این لایه‌ی میانی پوست قرار می‌گیرد، به خنثی کردن رادیکال‌های آزاد کمک می‌کند. این فرایند در نهایت منجر به تولید الاستین و کلاژن می‌شود. کلاژن و الاستین می‌توانند اثر پرکنندگی داشته باشند و باعث کاهش خطوط ریز، چین و چروک و منافذ پوست شوند.

 

اسید گلیکولیک

محبوب‌ترین نوع آلفا هیدروکسی اسید، اسید گلیکولیک است که معمولاً از نیشکر به دست می‌آید. این به طور موثر پوست را لایه برداری می‌کند و با شکستن پیوندهای بین ذرات مسدود کننده منافذ، سرعت گردش سلولی را افزایش می‌دهد. گلایکولیک اسید چین و چروک های پوست را صاف کرده و لکه‌های تیره را محو می‌کند. یک لایه بردار عالی در چهل سالگی محسوب می‌شود.

 

هیالورونیک اسید

هیالورونیک اسید در حفظ رطوبت، ترمیم بافت‌ها و انعطاف پذیری پوست بسیار تاثیر گذار است و به رشد و ترمیم کلاژن و الاستین کمک می‌کند. این ماده جایگزین مناسبی برای کاهش حجم برخی از نواحی بدن است که دچار چین و چروک و فرورفتگی شده‌اند.

در سن میانسالی به دلیل کاهش تولید کلاژن و الاستین، پوست دچار خشکی، پیری و چین و چروک می‌شود و حالت کشسانی بافت خود را نیز از دست می‌دهد.

 

بهترین روال مراقبت از پوست در میانسالی

روتین پوست در میانسالی و حتی پیری می تواند برخی از آسیب های پوستی را بهبود بخشد و از اثرات اضافی پیری بر روی پوست به میزان قابل توجهی جلوگیری کند. رعایت این نکات به شما کمک می‌کند تا در سنین میانسالی روند پیشرفت پیری پوست را به حداقل رسانده و پوستی جوان‌تر و شاداب‌تر داشته باشید:

 

مرحله ۱: پاکسازی

اولین قدم در هر روتین مراقبت از پوست، پاکسازی پوست است. یک پاک کننده ملایم انتخاب کنید که به طور موثر آلودگی، چربی و آرایش را بدون از بین بردن چربی طبیعی پوست پاک کند. به دنبال پاک کننده‌هایی باشید که حاوی مواد آبرسانی مانند گلیسیرین یا اسید هیالورونیک هستند تا از خشکی پوست جلوگیری کنید. بهتر است صبح و شب پوست خود را تمیز کنید تا ناخالصی ها از بین برود و پوست خود را برای مراحل بعدی روتین مراقبت از پوست آماده کنید.

 

مرحله ۲: تونینگ

تونینگ مرحله ای است که اغلب نادیده گرفته می شود، اما نقش مهمی در تعادل مجدد سطح pH پوست و از بین بردن ناخالصی های باقی مانده دارد. به دنبال تونرهایی باشید که فاقد الکل  باشد و حاوی موادی مانند فندق جادوگر یا گلاب هستند که می توانند به تسکین و آبرسانی پوست کمک کنند. تونر را با یک پد پنبه ای یا به آرامی روی پوست صورت بکشید..

 

مرحله ۳: سرم

سرم ها فرمول های غلیظی هستند که مواد فعال را به عمق پوست منتقل می کنند. برای زنان میانسال، به دنبال سرم هایی باشید که نگرانی های خاصی مانند چین و چروک، خطوط ریز و از دست دادن خاصیت ارتجاعی را هدف قرار می دهند. موادی مانند ویتامین C، رتینول و پپتیدها به دلیل خواص ضد پیری خود شناخته شده اند و می توانند به بهبود ظاهر کلی پوست کمک کنند. چند قطره از سرم را روی صورت و گردن خود بمالید و به آرامی روی پوست فشار دهید تا کاملا جذب شود.

سرم‌‌های حاوی آنتی‌‌اکسیدان نیز در روتین پوستی افراد میانسال بسیار موثر و کاربردی خواهد بود. این سرم سبب کاهش التهابات و خنثی ‌سازی آسیب‌های ناشی از پرتوهای خورشید و آلاینده ‌های محیطی می‌‌شود. سرم‌های حاوی رتینوئید (ترکیبی از ویتامین A) سبب افزایش کلاژن در پوست می‌شوند و چین و چروک و لک‌های ناشی از نور آفتاب را از بین می‌برند.

 

مرحله ۴: مرطوب کننده

مرطوب کردن پوست، صرف نظر از سن، یک مرحله ضروری در هر روتین مراقبت از پوست است. مرطوب کننده ای را انتخاب کنید که مناسب نوع پوست شما باشد و نگرانی های خاص شما را برطرف کند. برای خانم‌های میانسال، مرطوب‌کننده‌هایی را انتخاب کنید که سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها و ترکیبات آب‌رسانی مانند اسید هیالورونیک یا سرامید هستند. این مواد می توانند به حجیم شدن پوست، کاهش ظاهر چین و چروک و بهبود آبرسانی کلی کمک کنند. مرطوب کننده را به صورت و گردن خود بزنید و با حرکات ملایم به سمت بالا ماساژ دهید. ترکیباتی چون ویتامین C یا آزلائیک اسید، به ‌طور ویژه در رفع لک‌‌های تیره پوستی مؤثر هستند. در طول زمستان که پوست خشک ‌تر می‌ شود، ممکن است به مرطوب ‌کننده غلیظ ‌تری نیاز داشته باشید. منظور از غلیظ ‌بودن مرطوب‌ کننده این است که اگر ظرف آن را برگردانید، لوسیون یا کرم در جای خود باقی بماند.

 

مرحله ۵: کرم دور چشم

پوست ظریف اطراف چشم اغلب اولین ناحیه ای است که علائم پیری را نشان می دهد. بنابراین، مهم است که کرم دور چشم را در روتین مراقبت از پوست خود بگنجانید. به دنبال کرم‌هایی باشید که حاوی موادی مانند پپتید، ویتامین C یا کافئین هستند که می‌تواند به کاهش پف، کاهش سیاهی دور چشم و به حداقل رساندن ظاهر خطوط ریز کمک کند. مقدار کمی کرم دور چشم را با انگشت حلقه به آرامی دور استخوان اربیتال بزنید.

 

مرحله ۶: ضد آفتاب

محافظت در برابر آفتاب در هر سنی بسیار مهم است، اما با افزایش سن اهمیت آن بیشتر می شود. اشعه مضر UV خورشید می تواند باعث پیری زودرس، چین و چروک و لکه های پیری شود. بنابراین، استفاده از ضد آفتاب هر روز، حتی در روزهای ابری یا در ماه‌های زمستان ضروری است. به دنبال یک کرم ضد آفتاب با طیف وسیع با SPF 30 یا بالاتر باشید و آن را به طور سخاوتمندانه روی صورت، گردن و هر ناحیه در معرض بدن خود بمالید.

 

مرحله ۷: درمان‌های هفتگی

علاوه بر روتین مراقبت از پوست روزانه، ترکیب درمان های هفتگی می تواند باعث تقویت بیشتر پوست شما شود. درمان هایی مانند لایه برداری، ماسک یا روغن های صورت را به برنامه خود اضافه کنید. لایه برداری به از بین بردن سلول های مرده پوست و افزایش گردش سلولی کمک می کند، در حالی که ماسک ها و روغن های صورت می توانند آبرسانی و تغذیه کنند. درمان‌هایی را انتخاب کنید که برای نوع پوست و نگرانی‌های شما مناسب هستند و برای بهترین نتیجه یک یا دو بار در هفته از آن‌ها استفاده کنید. برای مثال ترکیباتی چون اسید گلیکولیک و اسید لاکتیک در لایه بردار‌ها، ظاهر چین و چروک پوست را بهبود می‌دهد.

برای مبارزه با خشکی پوست در میانسالی، روی یک کرم شب خوب سرمایه گذاری کنید. از آنجایی که پوست هنگام خواب خود را ترمیم می کند، یک کرم شب می‌تواند معجزه کند. به دنبال کرمی باشید که حاوی روغن های اضافی مانند جوجوبا و روغن هسته انگور باشد. همچنین می‌توانید به روتین پوستی شبانه‌ی خود از یک ماسک مناسب پوست خود برای رطوبت رسانی عمقی و بهبود ظاهر کشسانی و روشن شدن پوست خود استفاده کنید.

  

کلام آخر

مراقبت از پوست از سنین پایین یکی از واجبات پوستی است اما این بدان معنا نیست که اگر اکنون در میانسالی هستید و فقط می خواهید یک رژیم مراقبت از پوست را شروع کنید، باید تسلیم شوید. روتین پوست برنامه‌ ای جامع است که به کمک آن می ‌توان در کوتاه‌ مدت و بلند مدت تاثیر آن ‌را روی پوست مشاهده کرد.

[/restrict]

مراقبت از پوست یکی از راز‌های سلامتی و جوان ماندن است. یکی از مهم‌ترین مراحل روتین پوستی که روزانه باید از آن استفاده کرد، استفاده از یک ضدآفتاب مناسب است. ممکن است برای خرید ضدآفتاب با اصطلاحات متفاوتی که برروی جلد این محصولات است روبه‌رو شوید. از آنجایی که قوانین کشورها متفاوت است و  استانداردهای مختلفی در روش اندازه‌گیری میزان محافظت از پوست وجود دارد ممکن است این اصطلاحات بیشتر باعث سردرگمی مصرف‌کنندگان شود. در این مقاله می‌خوانید SPF کرم ضد آفتاب به چه معناست و عبارات PA+ وPPD  و طیف گسترده(Broad Spectrum) چه مفهومی دارند. قبل ازینکه به مفاهیم ضدآفتاب بپردازیم ابتدا باید بدانیم پرتوی فرابنفش خورشید چیست و چه تأثیری بر پوست می‌گذارد.

[restrict] 

پرتو فرابنفش چیست و چه تاثیری بر پوست می‌گذارد؟

اشعه ماوراء ‌بنفش (UV) نوعی نور از سمت خورشید است که می تواند در جو زمین نفوذ کند. اشعه ماوراء‌ بنفش قسمتی از طیف الکترومغناطیسی بین نور مرئی و پرتو ایکس است که چشم انسان قادر به دیدن آن نیست زیرا طول موج آن بسیار کوتاه است. خورشید مهم‌ترین منبع تولید پرتو فرابنفش است. علاوه بر این، به سه دسته مختلف تقسیم می شود که هر کدام بر اساس طول موج های منحصر به فرد است:

  • UVA: دارای بیشترین طول موج است.
  • UVB: دارای طول موج های کوتاه تر از UVA، اما طولانی تر از UVC است.
  • UVC: دارای طول موج های بسیار کوتاهی هستند که نمی توانند از جو زمین عبور کنند.

 

بنابراین وقتی در مورد قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش صحبت می کنیم، در واقع به اشعه های UVA و UVB اشاره می کنیم، زیرا این دو نوع هستند که می توانند به لایه اوزون و پوست ما نفوذ کنند.

هنگامی که پوست در معرض اشعه های UVA و UVB قرار می گیرد، مهم‌ترین اندام در معرض خطر پوست و چشم‌ها هستند. اشعه فرابنفش UVB باعث آفتاب‌سوختگی پوست شده و خطر سرطان پوست را نیز افزایش می‌دهد. قرار گرفتن در معرض پرتوهای UVB خطر آسیب DNA و سایر آسیب‌های سلولی را افزایش می‌دهد. پس در نتیجه باید زمانی که در معرض نور خورشید قرار می‌گیریم از یک ضد آفتاب مناسب استفاده کنیم.

فاکتورهای مهم در انتخاب ضد آفتاب

مهم‌ترین نکته برای خرید کرم ضد آفتاب، این است که به میزان فاکتورهای محافظتی آن توجه کنیم و معنای آن‌ها را بدانیم. در ادامه فاکتور‌های محافظتی ضدآفتاب از قبیل SPF، PPD و PA+ را بررسی کرده و به تفاوت آن‌ها می‌پردازیم.

 

SPF کرم ضد آفتاب به چه معناست؟

SPF مخفف کلمه‌ی (Sun Protection Factor) فاکتور محافظت در برابر آفتاب است که روی برچسب ضد آفتاب، لوازم آرایشی و محصولات مراقبت از پوست نوشته شده و پوست شما را در برابر نفوذ اشعه UVB خورشید مسدود می‌کند. SPF به صورت یک عدد است که نشان می‌دهد ضد آفتاب تا چه اندازه از پوست شما در برابر نور فرابنفش UVB محافظت می‌کند. هرچه محصولی دارای SPF بالاتری باشد محافظت بیشتری هم دارد. محصولاتی که در آمریکا به فروش می‌رسند باید دارای برچسب SPF بوده و عدد آن را نشان دهند. این محصولات همچنین باید نشان دهند که ضد آفتاب آزمایش طیف گسترده بودن را گذرانده است یا خیر. طبق تحقیقات سازمان غذا و داروی آمریکا، حداقل SPF مناسب برای پوست ۱۵ است، البته باید با اقدامات دیگر نظیر استفاده از عینک آفتابی و اجتناب از قرار گرفتن در آفتاب ظهر همراه شود. با رعایت این چند کار ساده می‌توانید از آفتاب سوختگی، پیری پوست و از همه مهم‌تر ابتلا به سرطان پوست جلوگیری کنید.

 

نحوه اندازه‌گیری SPF به چه صورت است؟

زمانی که از ضدآفتاب استفاده می‌کنیم، درصدی از اشعه‌ی فرابنفش خورشید توسط ضدآفتاب مسدود می‌شود که این میزان با عدد SPF قابل شناسایی است. میزان حفاظتSPF ‌های مختلف، به شرح زیر است:

  • ضد آفتاب = SPF 15 تا ۹۳ درصد
  • ضد آفتاب = SPF 30 تا ۹۷ درصد
  • ضد آفتاب = SPF 50 تقریبا ۹۸ درصد از نفوذ اشعه فرابنفش به پوست جلوگیری می‌کند.

طبق آمار بالا متوجه می‌شویم که هیچ ضدآفتابی به‌طور کامل اشعه‌ی فرابنفش UVB را مسدود نمی‌کند. ولی استفاده از ضدآفتاب تا حد زیادی پوست را در برابر نور خورشید محافظت می‌کند. پس استفاده از آن را جدی بگیرید.

فاکتور محافظتی PA به چه معناست؟

اشعه UVB یا عامل اصلی آفتاب سوختگی است و مسئول آسیب رساندن به DNA در سلول های پوست شما است. اما نکته قابل توجه این است که SPF تنها میزان محافظت در برابر پرتوهای UVB را نشان می دهد و عامل دیگری نشان دهنده میزان محافظت از پوست شما در برابر پرتوهای UVA است که PA نام دارد.

PA مخفف ) Protection Grade of UVA ( است و به معنی درجه محافظت از پوست در مقابل اشعه UVA می‌باشد که عامل مهم پیری پوست و ایجاد لک‌های پوستی به شمار می‌رود. پیش تر گفتیم که کرم‌های ضد‌آفتاب دارای SPF پوست ما را دربرابر آسیب‌های پرتو UVB محافظت کرده و نمی‌توانند به‌صورت ‌۱۰۰درصد در برابر اشعه‌های خورشید لایه محافظتی داشته باشند. اما تولیدکنندگان برای رفع این مشکل، استاندارد جدیدی را معرفی کرده‌اند.

 

نحوه اندازه‌گیری PA به چه صورت است؟

سیستم رتبه‌بندی PA در آسیا در کشور‌های ژاپن و کره‌جنوبی به عنوان روشی برای اطلاع‌رسانی به مصرف‌کنندگان از سطح محافظت ارائه شده توسط ضد‌آفتاب استفاده می‌شود. میزان PA هر ضدآفتاب با علامت +  بر روی بسته‌بندی کرم نشان داده می‌شود. این مثبت‌ها از ۱ تا ۴ عدد در کنار PA‌ قرار می‌گیرند و هرچه تعدادشان بیشتر باشد، ضدآفتاب شما محافظ بهتری در مقابل اشعه‌ی UVA خواهد بود.

سیستم رتبه بندی PA  به شرح زیر است:

  • PA+   = محفاظت کم در برابر اشعه UVA
  • PA++   = محفاظت متوسط در برابر اشعه UVA
  • PA+++  = محافظت بالا در برابر اشعه UVA
  • PA++++ = محافظت بسیار بالا در برابر اشعه UVA

یک ضدآفتاب با +PA بیانگر PPD به اندازه ۲ یا کمتر از۴ ، ++PA بیانگر PPD به اندازه ۴ تا ۸، +++PA بیانگر PPD به اندازه ۸ تا ۱۶ و نهایتا ++++PA مخصوص ضدآفتاب‌هایی با PPD بیشتر از ۱۶ هستند. در ادامه با فاکتور حفاظتی PPD آشنا می‌شویم.


فاکتور حفاظتی PPD به چه معناست؟

PPD روشی است که برای ارزیابی محافظت ضد آفتاب از پوست در برابر اشعه UVA استفاده می‌شود. این فاکتور محافظتی مخفف (Persistent Pigment Darkening) است. اندازه گیری PPD به میزان زمان لازم برای تیره شدن پوست و تولید ملانین اشاره دارد و PPD 10 زمان تیره شدن پوست را ۱۰ برابر بیشتر به تعویق می‌اندازد. این روش بیشتر در اروپا و آمریکا استفاده می‌شود.

همبستگی ها به شرح زیر است:

PA+ = PPD    بین ۲ و ۴

PA++ = PPD    بین ۴ و ۸

PA+++ = PPD    بین ۸ و ۱۶

PA++++ = PPD 16  یا بالاتر

توجه داشته باشید که هنوز همه کشورها برای گنجاندن PA++++ ارتقاء داده نشده‌اند. برخی فقط PA+++ را به عنوان بالاترین حفاظت UVA موجود می‌شناسند.

 

فرق بین SPF  و PA چیست؟

وقتی نوبت به انتخاب کرم ضد آفتاب مناسب می‌رسد، ممکن است با برچسب هایی مانند SPF و PA++++ مواجه شده باشید. اما این اعداد و ارقام به چه معنا هستند و چه تاثیری بر محافظت کرم ضد آفتاب از پوست شما دارند؟

SPF (فاکتور محافظت در برابر نور خورشید) فقط محافظت در برابر UVB را اندازه‌گیری می‌کند در‌حالی که رتبه‌ بندی PA، فقط محافظت در برابر UVA را اندازه‌گیری می‌کند. اگر بر روی ضدآفتاب مشاهده کردید که عدد SPF و عدد PA نوشته شده است یعنی ضد آفتاب وسیع‌الطیف یا ضدآفتاب طیف گسترده می باشد. بدین معنی که ضدآفتاب طیف گسترده می تواند از پوست در برابر هر دو اشعه UVA , UVB محافظت کند.

طیف گسترده (Broad Spectrum) به چه معناست؟

اشعه ماورابنفش خورشید شامل ۲ پرتو خطرناک UVA , UVB می باشد که هرکدام آسیب های متفاوتی را به پوست ما می رسانند. اگر ضد آفتابی بتواند از پوست ما در مقابل هر دو پرتو UVA , UVB محافظت کند به آن ضد آفتاب طیف گسترده یا ضد آفتاب وسیع‌الطیف گفته می شود. یعنی ضدآفتاب طیف گسترده (BROAD SPECTRUM) می‌تواند به طور همزمان از پوست ما در برابر تمامی اشعه های مضر فرابنفش خورشید محافظت کند. در نتیجه از سوختگی پوست، پیری و چروک زودرس پوست و سرطان پوست جلوگیری می‌کند.

چگونه ضد آفتاب مناسب انتخاب کنیم؟

مهم است که هر دو رتبه SPF و PA را در نظر بگیرید. SPF بالا از پوست شما در برابر اشعه UVB محافظت می‌کند در حالی که رتبه PA از پوست شما در برابر اشعه UVA محافظت می کند.

همچنین باید نوع ضد آفتاب مناسب با نوع پوست و فعالیت هایی که انجام می دهید را در نظر بگیرید. به عنوان مثال اگر پوست حساسی دارید، ممکن است بخواهید کرم ضد آفتابی را انتخاب کنید که برای پوست حساس طراحی شده باشد. به طور مشابه، اگر در فعالیت های آبی شرکت می کنید، ممکن است بخواهید یک ضد‌آفتاب ضد‌آب انتخاب کنید.

همچنین مهم است که به اندازه کافی(دو بند انگشت) از ضد آفتاب استفاده کنید و هر دو ساعت یکبار یا بلافاصله پس از شنا یا تعریق آن را تمدید کنید.

 

سخن آخر

استفاده از ضدآفتاب بسیار مهم است و نباید فقط به فصل تابستان محدود شود بلکه باید در تمام طول سال زمانی که از منزل خارج می‌شویم از آن استفاده کنیم. در استفاده از یک ضد آفتاب باید به نوع آن دقت کنیم. یک ضد آفتاب خوب باید بتواند درمقابل تمامی اشعه های مضر خورشید از پوست ما محافظت کند. برای خرید ضدآفتاب، بهتر است ضدآفتاب های طیف گسترده را انتخاب کنیم. در این مقاله فاکتور‌های مهم در انتخاب ضدآفتاب را باهم بررسی کردیم که خواندن آن به شما کمک می‌کند با دید وسیع‌تری ضدآفتاب خود را انتخاب کنید.

[/restrict]

انگل دمودکس چیست؟

انگل دمودکس بندپایی میکروسکوپی است که در پوست و فولیکول های موی انسان و حیوانات زندگی می‌کند و از سبوم و چربی‌های به جا مانده بر سطح پوست تغذیه می‌کند. انگل دمودکس بخشی از فلور طبیعی پوست است و معمولا در صورت اکثر افراد بالغ دیده‌ می‌شود. این انگل‌ها در همه قسمت‌های بدن انسان زندگی می‌کنند و در واقع در هر محلی که مویی روییده باشد می‌توان ردی از انگل دمودکس پوستی پیدا کرد. انواع انگل دمودکس در تاریکی هوا ظاهر می‌شوند و بعد از روشن شدن هوا استراحت آن‌ها شروع می‌شود. انگل دمودکس به طور کلی بی ضرر است، اما جمعیت بیش از حد این انگل‌ها می‌تواند منجر به شرایط پوستی و ناراحتی های مختلف شود.
[restrict]

ویژگی‌های انگل دمودکس

مایت‌های میکروسکوپی، جاندارانی عنکبوتی با هشت پای پرزدار و کوچک در نزدیکی سرهایشان هستند. بدن آن‌ها نیمه شفاف است. بسیار شبیه به کرم هستند که در پوست هر انسان بالغ میتوان آن‌ها را یافت. این حشرات کل عمر خود را روی پوست انسان سپری می‌کنند.

امکان دیدن این انگل‌ها بطور عادی وجود ندارد انگل دمودکس مایت جزو انگل‌های میکروسکوپی است و اغلب در پلک‌ها ، بینی ، گونه‌ها و مجاورت بینی و اطراف گوش زندگی میکند. انگل دمودکس را نمی‌توان با چشم غیر مسلح تشخیص‌داد. بهترین و اصلی‌ترین روش تشخیص این انگل با استفاده از میکروسکوپ است و در آن پزشک، نمونه‌ی کوچکی از پوست سر و یا مناطق مشکوک را برداشت می‌کند و آن را به آزمایشگاه‌های بالینی ارسال می‌کند تا احتمال ابتلا به این انگل بررسی شود.

انواع انگل دمودکس

این انگل‌ها به دو دسته تقسیم شده‌اند:

  • دمودکس فولیکولاروم folliculorum
  • دمودکس برویس brevis
دمودکس فولیکولاروم (Demodex folliculorum)

دمودکس فولیکولارم رایج‌ ترین نوع انگل‌های دمودکس است و داخل غدد چربی (غدد سباسه) بر روی پوست زندگی می‌کند و از سلول‌های مرده پوست تغذیه می‌کند. این انگل بیشتر در اطراف چشم تکثیر می شود و بر روی پلک‌ها و مژه‌ها تأثیر نامطلوب می‌گذارد. البته جای نگرانی وجود ندارد زیرا وجود مقادیری از این انگل بر روی پوست امری عادی است.

انگل دمودکس برویس (Demodex brevis)

انگل دمودکس برویس به انگل غدد سباسه (غدد چربی) معروف است . دمودکس برویس در غدد چربی فولیکول موهای انسان زندگی کرده و ارتباط نزدیکی با انگل دمودکس فولیکولاروم دارد. دمودکس برویس برخلاف فولیکولاروم می تواند در سرتاسر بدن پراکنده شود.

 

علائم ابتلا به دموکس

اکثر مبتلایان به انواع انگل دمودکس، علائم بالینی آزاردهنده‌ای ندارند. با این وجود ممکن است در برخی از افراد به‌صورت علائمی مانند ریزش و خارش‌سر، التهابات پوستی، آکنه، چین و چروک در پوست، کم پشت شدن مو و خارش و سوزش پوست بروز کند.

البته نوع علائم با توجه به نوع انگل و شدت آن در افراد مختلف متفاوت است. برای مثال در برخی از مبتلایان علائم ابتلا به دمودکس به صورت قرمزی بیش از حد پوست، کاهش آستانه تحریک پذیری، تغییر رنگ پوست در قسمت‌های آلوده به انگل، ضخیم شدن پوست و پلک‌ها همراه است.

انگل‌های دمودکس تمامی مواد زائدی که در طول زندگیشان در بدنشان تولید می‌شود درون بدن نگه می‌دارند تا زمانی که بمیرند و همین امر می‌تواند باعث تشدید علائم زیر می‌شود:

  • خارش پوست
  • خشک و خشن شدن پوست
  • احساس سوزش در پوست
  • ضایعات آکنه‌مانند
  • قرمزی چشم
  • قرمزی پوست
  • گرگرفتگی

در ضمن این جانداران می‌توانند در تشدید مشکلات دیگر پوست‌ و ‌مو نیز موثر باشند. برای مثال جمعیت دمودکس‌ها در صورت افراد مبتلا به رزاسه بسیار بیشتر از صورت افرادی است که مشکل رزاسه ندارند. میانگین تراکم دمودکس مایت بر روی پوست بیماران روزاسه ۸ الی ۱۰ انگل است، که این تعداد در افراد سالم صفر تا ۷ انگل در سانتی‌متر مربع می‌باشد.

 

طول عمر و چرخه زندگی دمودکس

چرخه زندگی انگل دمودکس شامل ۵ مرحله است. دمودکس‌ها در شب روی سطح پوست انسان جفتگیری می‌کنند. تخم‌گذاری انگل دمودکس، به فاصله ۱۲ ساعت بعد از جفت گیری روی پوست بدن انجام می‌شود. در‌هر مرحله تخم گذاری حدود ۵۰ تا ۶۰ تخم را در فولیکول پوست و غدد چربی برجای می‌گذارند.

تخم‌ها پس از چند روز تبدیل به لارو و نوزادان شش‌پا می‌شود که پس از طی یک هفته بالغ می‌شوند. طول عمر این انگل‌ها بین یک تا سه ماه متغیر است.

 

روش انتقال دمودکس

دمودکس با استفاده از لوازم شخصی مشترک منتقل می‌شود از جمله استفاده از حوله، شانه، برس مو، رو بالشی یا تماس پوستی مانند بوسیدن یا دست دادن.

تماس پوست با وسایل آلوده در مکان‌های عمومی به خصوص سالن‌های زیبایی و آرایشگاه‌ها.نیز باعث می‌شود این انگل به سرعت منتقل شود.

درمان دمودکس

اکثر موارد دمودکس را می‌توان با تلاش برای کاهش تعداد انگل‌ها روی‌پوست در خانه مدیریت کرد. اما در موارد شدیدتر بهتر است به پزشک متخصص مراجع کرد.

 

درمان‌های خانگی

از آنجایی که دمودکس قابلیت انتقال دارد، رعایت بهداشت فردی حائز اهمیت است. از در اختیار قرار دادن حوله، کلاه، روسری خود به دیگران بپرهیزید.

حرارت باعث از بین رفتن دمودکس می‌شود. دمودکس در دمای بالاتر از ۵۸ درجه از بین می‌رود. درنتیجه ملحفه و روبالشی خود را در فواصل زمانی کوتاه با آب داغ بشویید و یا لباس‌ها و وسایل در تماس با سر و صورت را به مدت ۳۰ دقیقه زیر نور مستقیم آفتاب قرار‌دهید. حواستان باشد که نور مستقیم آفتاب برای پوست ضرر داشته و نه تنها باعث از بین رفتن دمودکس نمی‌شود بلکه باعث نفوذ دمودکس به عمق پوست و استفاده از مواد مغذی پوست می‌گردد. موارد دیگری که باید برای درمان خانگی دمودکس رعایت کرد شامل موارد زیر می‌باشند:

  • شستشوی روزانه مو و پلک‌ها با شامپویی ملایم؛
  • لایه برداری پوست هفته‌ای دوبار
  • حمام روزانه برای کاهش ترشحات چربی پوست
  • استفاده از شامپوی‌ملایم
  • اجتناب از صابون روی صورت
  • استفاده از پاک‌کننده‌های ملایم غیرصابونی، دو بار در روز؛
  • پرهیز از پاک‌کننده‌های چرب، لوسیون‌ها و ضد‌آفتاب‌ها.

 

درمان‌های پزشکی

اگر درمان‌های خانگی پاسخگو نبودند، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. گاهی‌اوقات درمان‌های خانگی نمی‌توانند جمعیت دمودکس‌ها را کاهش‌دهند. بنابراین وجود دارو برای حذف چربی‌های اضافه پوست ضروری می‌شود.

برای از بین بردن مایت‌های دمودکسی که روی مژه‌ها نشسته‌اند از پماد‌های دارویی استفاده می‌شود. این نوع پمادها مایت‌ها را گرفتار کرده و جلوی تخم‌ریزی آنها درون فولیکول‌های مو را می‌گیرند.

انواع کرم‌ها، ژل‌ها و شوینده‌های صورت که حاوی مواد فعال زیر هستند نیز مفیدند:

  • بنزیل بنزوات،
  • اسید سالیسیلیک،
  • سولفید سلنیوم،
  • سولفور،
  • کروتامیتون (اوراکس)،
  • ایورمکتین (ایورمکتول)،
  • مترونیدازول (فلاژیل)،
  • پرمترین (نیکس، الیمیت).

نکته‌ای که باید به آن اشاره کنم این است که وقتی تعداد دمودکس‌ها از کنترل خارج شود و بسیار زیاد شود یا سیستم ایمنی بدن برخی از بیماران بسیار ضعیف باشد، پزشک ترجیح می‌دهد، داروی خوراکی آیورمکتین تجویز کند. در ضمن افرادی که به بیماری‌های سرکوب‌کنندهٔ سیستم ایمنی مانند ایدز مبتلا هستند، باید تحت درمان پزشک قرار گیرند. زیرا بدن این افراد حاوی مقدار بسیار زیادی مایت خواهد شد.

سخن آخر

دمودکس نوعی انگل میکروسکوپی است که در پوست و فولیکول مو زندگی می‌کند و از سبوم و چربی‌های سطح پوست تغذیه می‌کند. وجود این انگل در بدن، در اکثر موارد بدون ایجاد آسیب جدی به بدن است. اما در برخی موارد ممکن است با بروز علائم آزاردهنده ای همراه باشد که بهتر است فرد مبتلا هرچه زودتر در جهت تشخیص قطعی و درمان آن اقدام کند.

در این مقاله به بیان علائم این بیماری، ویژگی‌های این انگل و روش‌های درمان انگل دمودکس پرداختیم. می‌توانید سوالات خود را در بخش نظرات بپرسید تا توسط تیم درم استور پاسخ داده شود.

[/restrict]

enemad-logo